Betty, Matt ile arkadaş kalamıyordu. Bu konuda oldukça haklıydı tabi. "Hangi aşık sevdiğiyle arkadaş kalabilmeyi başarabilirdi ki. " Matt, Betty 'e çok kötü davranmaya başlamıştı. Betty ise içten içe mahvoluyordu. Bir gün dayanamayıp bu canını ne kadar acıtacak olsa bile Matt' in hayatından çıkmaya karar vermişti. "Hoşçakal nefesim." Kimse buna dayanamazdı Betty 'nin yaşadığı ise herşeyden berbat ve Acımasızdı. Herşey üstüne geliyordu. Öylesine aşık, öylesine çaresiz... Matt haftalar sonra Betty' nin yokluğunu farketmiş ve sebepsizce onu özlediğini hissetmişti. Ondan özür dileyebilmek yüzsüzlük olurdu, "O beni unutamaz. Ama ben onu unuturum! " Deyip herşeyi zorlaştırmıştı. Betty her an Matt den mesaj beklerken..Matt hala takmamaya devam ediyordu birbirlerinden habersizdiler Matt birazcık olsun özlemişti Betty bunu öğrense öylesine mutlu olurdu ki...
Diğer gün okulda Betty ağlıyordu Matt özlemediğini söylese de kalbi öyle göstermiyordu.. Gizlice Betty'nin neden ağladığını çözmeye çalışmıştı fakat nafile her zamanki gibi bişey yapamamış bir gelişme olmamıştı... Okul çıkışı Matt Betty nin arkasından yürüyordu. Betty hâlâ ağlamaya devam ediyordu. Matt Betty'nin ağlamasına dayanamayıp yolunu değiştirmişti. Betty bunu farkedip üzülmüştü.. WhatsApp hesabından günlerce son görülmesine bakmaktan, ağlamaktan, duman dinlemekten,gözleri kızarmıştı. Bıkmıştı artık dayanamıyordu.
Belki de Matt benden mesaj bekliyordur düşüncesine kapılmıştı.
Ona mesaj atamazdı çünkü canı yanardı her defasında kandırılıp paramparça olurdu. "Siz benden, ben sizden mesaj bekleyeyim. Çok acımasızsınız Bayım!"
