<<Ξανά Μαζί...>>

Κεφάλαιο 1

Γεια σας με λένε Κατερίνα , σήμερα θα σας διηγηθώ μια πραγματική ιστορία που μου συνέβη και πραγματικά μέχρι σήμερα αξέχαστη...!

Παρελθόν...
Θυμάμαι ακόμα εκείνες τις εποχές που παίζαμε μέχρι το βράδυ και γυρνάγαμε εξουθενωμένοι από το πολύ παιχνίδι . Θυμάμαι και αναπολώ την παιδική μου παρέα ήμασταν 7-8 παιδιά και ήμασταν κάθε μέρα μαζί , δεν μας ένοιαζε τίποτα άλλο πέρα από το παιχνίδι και τις βόλτες με τα ποδήλατα τα σαββατοκύριακα. Στη παρέα μας θυμάμαι τον Σωτήρη ένα μελαχρινό με γαλανά μάτια όμορφο αγόρι , ο παιδικός μου έρωτας βλέπεις , όλοι έτσι πιστεύω είμαστε . Ο Σωτήρης με ήθελε πολύ όπως και εγώ αλλά δεν κάναμε κανένας κίνηση θέλαμε να έρθει δια μαγείας , όποτε κάθε μέρα όποτε έφευγαν τα υπόλοιπα παιδιά από το παγκάκι στην πλατεία εμείς καθόμασταν μαζί . Ξαπλώναμε στο καταπράσινο γρασίδι και βλέπαμε τα αστέρια χέρι - χέρι και λέγαμε για τους στόχους που θέλουμε στην ζωή μας . Είχαμε και οι δύο στόχο να κυνηγούσαμε  σχολές στο εξωτερικό στον τομέα των επιχειρήσεων. Αλλά ήμασταν ακόμα μικροί 12 χρόνων και όπως κατάλαβες ήτανε τα παιδικά μας όνειρα . Εγώ με τον Σωτήρη δενομασταν ακόμα περισσότερο όταν φτάσαμε στο λύκειο κάθε μέρα διαβάζαμε μαζί έτσι ώστε να έχουμε κοινή βαθμολογία στις πανελλαδικές εξετάσεις . Το άγχος μας στο θεό να μην θέλουμε να κάνουμε τίποτε άλλο αλλά να κινηγήσουμε τους στόχους μας όσο δεν πάει . Ένα όμως γεγονός έκανε να το ανατρέψει όλο αυτό το σκηνικό , ο Σωτήρης μετακόμισε σε άλλη πόλη και σε άλλο σχολείο με τους γονείς του , αλλά πριν από αυτό δεν θα ξεχάσω εκείνο το βράδυ στο πάρτυ του συμμαθητή μας του Αλέξανδρου που με σημάδεψε για πάντα !!!