my issues | seungchan

(12)

Evimin civarina yakin bir park vardi
Geceyi orda gecirmeyi deniyicektim parka gidip oturmustum, uyumak icin fazla erkendi ellerimle yuzumu ovup arkama yaslanip dusuncelere daldim evet dusuncem falan yoktu aklimdan sadece o  geciyordu Christopher Bang Chan o benim edebiyat ogretmenimdi ama artik okula gidemezdim ve bu onu goremiyecegim anlamina geliyordu bunu anliyinca kendimi tutamadim ellerimi saclarima gecirip cekistirdim ve hickirarak aglamaya basladim tek sucum sevmekti en azindan igrenc su aileden kurtulmustum bir anda bankta yanima bir kedi cikti ve bana surtunmeye basladi bende onu sevmeye basladim sanki bana dert ortagi olmustu onu sevdikce rahatliyordum adini Christopher koyma karari almistim eminim o da yanimda olsa beni rahatlatabilirdi bu durumda olmamin tek sebebi de oydu ama bana bir sarilmasi bana her seyi unuttururdu.

Biliyorum cok acemi yaziyorum ama yazmak hosuma gidiyor ve asla beklemedigim bir sekilde kitabim yavas yavas okunmaya basladi okuyan ve oyluyan herkesten cok tesekkur ederim bu arada konu aklima nasil geldi hic bilmiyorum yazar psikolojisi olsa gerek herhalde sizleri seviyorum