ÖLÜM-Z

Yeni İnsanlar

Çıktım yola. Her yer her zaman ki gibi ıssız ve korkunç. Her yer de bi et parçası.. Neyse midenizi bulandırmak istemem fakat benim hayatım böyle.

Garip.. Yolda yeni kan izleri vardı ve her zaman geçtiğim yolda araba vardı. İlerlerdim. Sesler geliyordu. Geldiğimde Z'lere teslim olmuş 2 kişi. Hiç kurtulma şansları yoktu ama ben oradaydım. Düşündüm. Uzun zamandır ilk defa görüyordum insan. Belki, belki onlarla yoluma devam etsem duygularım gelişebilir. Gittim O 2 Z'yi Beyinlerinden pert ettim. Bana teşekkür ettiler. Neredeyse üzerime atlayacaklar. "DURUN" dedim. Adlarını sordum. "Mary ve Jack" ti. Mary " Biz WooldFerry den geliyoruz. Yolda yiyecek ve mermimiz bitti. Bu aylaklara yiyecek olarak kaldık. Senin yaşayacak kalacak yerin varmı ?" "Ben gezginim desem ? Belli bi yerde kalmıyorum. Uygun değilmi ?" Jack " Sen ciddimisin ? Nasıl hayatta kaldın ? Tek başınasın birde. Sana nasıl güveneceğiz ?" "Güvenmiyorsan gelmessin olur biter. Her seferinde böyle yiyecek olacaksan sana mutluluklar diliyorum. Zaten böyle gidersen fazla yaşamazsın" (Bu Jack fazla ukala. Ölmeye yatkın biri. Mary iyiye benziyor ama Jack' le fazla anlaşıcağımızı sanmıyorum.) Mary " Jack iyiymisin 3 aydır ilk defa insan gördük ve senin tepkin bumu ? Tam bir s*laksın. Bu saçmalık eğer sen böyle düşünüyorsan Ben senle gelmeyeceğim. Ben artık rahatlık istiyorum. Yeter..." Jack " Mary özürdilerim. Ben, ben böyle olsun istemedim. Seni seviyorum sadece, sadece korktum tamam mı artık adrenalden başka bir şey yok hayatımmızda. Sdece bir tedbirdi... " Ben " Bakın size birşey yapacağım yok zaten yapanlar var ben neden yapayım. Şimdi Adım Judıty. Artık birlikte savaşabiliriz. Bir yer buluruz. Yiyeceğimizide bulur yaşarız orda. Hatta insanlar bulmaya çalışır onlarıdı kampımıza alırız. Belki biraz düzelir ha ?" Derken Bam bir silah sesi.

-OLAMAZ O ÖLMÜŞTÜ-