Uyudum,uyudum,uyudum.Uyudukça büyüyeceğimi annem her vakit bana hatırlatıyordu.Ve bende büyüdüğümün farkındaydım.Artık okula gitme yaşıma bile gelmiştim.Hayatın zorluğunuda bu dönemde anlamıştım.Ne gibi şeylerle karşılaşabileceğimi şimdiden kestirebiliyordum.
Tam bi süt çocuğuydum henüz 1’e
gidiyodum.
Ve okuldayken hemen günün bitmesini diliyodum.
Çünkü öğretmen benden başka kimseye takmadı.
Beni sürekli aşşağılardı, kırıcıydı lafları;
-“Ulan gerizakıl neden ödevini yapmadın?!”
-N’apıcağımı sana mı sorcam amına
kodumun aptalı!
Tabii böyle diyemedim ağzımı yüzümü sikerdi.
Bazen sinirden ağlayıp gözyaşımı silerdim,Ve geceleri kabus görüp yatağıma siğerdim.
Y.B.İÇİN OY VERİN,TEŞEKKÜRLER .
