Love Lasts Forever

Chapter 2

Jiyong POV

Nagulat kami ng lumabas si Kae at pagpasok nito ay makikita sa mukha na para ba itong nagpipigl ng galit.

"Kae okay ka lang?" tanong ko. She look at me and smile the way she smiled.

"Yup.. Sorry.. Maybe dahil sa nangyari sakin naging alerto ako kahit ndi naman kailangan." she answered. Tumango na lang ako at ndi na nag-ungkat pa. Ndi ko  naman siya masisisi kung maging ganun siya dahil nalagay na sa peligro ang buhay niya. We are having the time of are life. Masayang nagtatawanan at masaya kami dahil bumalik na si Kae ng biglang mag ring ang cellphone ni Sajangnim.

"Ano? Ospital? Bakit?" napatayo ako ng marinig ko ang salitang ospital.

"Chief? Anong problema?" tanong ni Kae.

"Taehee got into a car accident.. Patawid siya ng biglang may sasakyang bumangga sa kanya." nagulat ako sa narinig. Buti na lang at nasa kwarto ni Kae ang mga bata at natutulog kasama si Haru.

"Kamusta si Taehee hyung?" tanong ni Kae na nasa mukha ang ndi maipintang galit.

"Hindi ko alam.. Nasa operating room pa siya at inooperahan." sagot ni Hyung.

"How about the car? I'm sure mate-trace nila ang kotseng ginamit." dagdag ni Kae pero isa lang ang reply ni Hyung that the car plate no. was fake at natagpuan ang kotse sa junkyard.

Agad-agad tumakbo si Kae sa kwarto at kinuha ang jacket nito.

"Saan ka pupunta?" tanong ni Chae.

"Sa ospital.. Dumito na muna kayo sa bahay ko.. Wag na wag kayong aalis dito." maawtoridad na utos ni Kae.

"Kae. May problema na naman ba?" nag-aalalang tanong ni Dara.

"I don't have time to explain Unnie please. Makinig na lang muna kayo. Mas ligtas kayo dito.. Sige na." usal ni Kae.

"Babalik ka naman di ba?" naiiyak na tanong ng 2ne1 kay Kae.. Niyakap ni Kae ang 2ne1 at hinalikan sa noo na ikinapula ng mga ito. lady killer.

"Babalik ako kaagad.. Mas panatag ako kung nandito kayo.. Wag na wag kayong aalis mabilis lang ako.." dagdag ni Kae bago kami iniwanan sa loob ng isa sa bahay ng pension house niya.

end of POV

Kae POV

Mabilis kong pinara ng taxi at ibinigay ang address ng ospital kung saan naka confine si Taehee hyung. Magmula ng matanggap ko ang isang sulat ndi na ko mapakali.. Agad akong bumaba at dumiretso na sa loob ng ospital.

PInagtanong ang pangalan ni Hyung sa receptionist at itinuro nila ako sa OR.

Naabutan kong nasa labas si Jae Ho hyung.

"Kae.. Bakit nandito ka? Sabi ni Sajangnim ndi ka pa magaling." nasa mukha ni Jae Ho hyung ang pag-aalala.

"Kamusta si Taehee hyung?" tanong ko.

"Wala pang balita ang doctor  it's been 6 hours since the incident happen pero hanggang ngayon nasa loob pa rin si Taehee," sagot ni Jaeho hyung.

"Wala bang balita kung sino ang may gawa nito?" tanong ko. Pero sa isip ko may isang tao ang pwedeng gumawa nito. Ang taong kinalimutan ko na.

"Wala.. Ang sabi ng mga pulis itong card na joker lang at isang sulat ang natagpuan nila sa kotse na ginamit para sagasaan si Taehee." pinakita ni Jaeho hyung ang picute at nanlaki ang mata ko sa nakita. It was the same threat card and letter I've been using bago ako naging manager. The only past I don't want them to know.. Bakit ngayon pa.. The man I abandoned for my future.. Ang lalaking sinugatan ko na nag-iwan ng marka.. The man I don't want to meet anymore..

"Nishina Kouji." bulong ko sa sarili ko.

"Kae?" tawag ni Hyung.

"Sorry. May iniisip lang ako. Wala ba silang lead?" pag-iiba ko ng usapan na ikinailing niya.

Nishina Kouji. The only man who resent me the most.. The Ace of the underground yakuza I'm into when I was in High School before I decided to find another dream..

Lumabas ang doctor at ibinalita na magiging maayos na si Taehee hyung..

"I found this is his mouth.." iniabot ng doctor ang isang maliit na plastic at ng buklatin iyon ko iyon naningkit ang mata ko.

Letter

      Nagustuhan mo ba ang regalo ko? Ito pa lang ang simula ng paghihiganti ko.. Uunti-untiin ko ang mga taong mahal mo,Until I found your most precious gem.. See you soon my dear partner.

                                                              N.K

Bwisit.. Nilukot ko ang papel at itinapon sa basurahan.. tumingin sakin si Jaeho hyung pero ngumiti lang ako at sinabing wag mag-alala at saka ako nagpaalam. Kailan kong makauwi kaagad walang security ang pension house. Hindi sapat ang kakayahan ng program na inilagay ko para matulungan sila.. Pumara ako ng taxi at sinabi kung saan dapat ako dadalhin.. Precious gem.. I need to protect her.. My Haru until she found happiness I'm going to protect her.

end of POV