Fourth of Jully/GgukTae

1

Yeni hikayeme hoşgeldiniz babyss umarım severek okursunuzz<3

Taehyung'tan

Her zamanki gibi tepedeki küçük bankta oturmuş ayı izliyordum. Elbet birgün diye geçirdim içimden, elbet birgün burada öleceğim. Geçmişim peşimi bırakmıyorken nefes almak bile zor geliyordu bana. Küçükken evde her kavga olduğunda geldiğim bu yerde fazla insan görmemiştim hiç, nedensizce bu beni daha da rahatlatıyordu. Elime aldığım bira şişesinden büyük bir yudum alıp gözlerimi kapattım.

Lanet olasıca hayatımdaki en büyük sorun da ağlayamamaktı sanırım. İçimdeki dertler beni yakıp yıkarken gözümden tek bir damla bile yaş düşmemesine daha çok yıkılıyordum.

Aklıma çocukluğum geldiğinde gözlerimi aralayıp tekrar çok sevdiğim aya daldım.

7 yaşındayken görmemem ve yaşamamam gereken sayılı şey yaşamış olmam beni yalnızlığa itmişti. Okuldan eve geldiğim günlerden birinde anneme seslenmiştim ama bir türlü bulamıyordum. Babamın yanına gittiğimde omzuna dokunup konuştum.

"Baba annem nerede?"

Bana attığı tokat sayesinde kendimi yerde bulduğumda şaşırmıştım. Vurmasına değil ilk kez bu denli çabuk vurmasına şaşırdım.

"Annen artık yok, siktir olup gitti ve seni de benim başıma bıraktı"

Duyduğum şeyle gözlerim kocaman açılırken sadece şokla bakabiliyor, konuşamıyordum. İlk o gece ağlamıştım içim çıkana kadar, annem hiçbir zaman sevgi dolu bir insan olmamıştı bana karşı ama yine de beni bırakabileceği aklımın ucundan bile geçmezdi. Saatler geçtiğinde içeriden ses yükselmeye başlayınca odamdan çıkıp salona adımladım. İçeride oturan kadın babamla konuşuyordu.

"Siktir etsene zaten sevmiyordun, bu çocukta işimize yarar belki kalsın"

"Sevmiyor olmam piçini bana bırakıp gideceği anlamına gelmiyor"

Gözlerimden akan yaşlara engel olamayarak tekrar odama girdiğimde yatağıma yatıp düşünmeye başladım. Babam hep annemi döver, eve başka kadınlar getirirdi. İçki içer ve kavga çıkarırdı hep. Annem belki de bu yüzden gitti diye geçirdim içimden. Ben zaten sevgisiz büyüyen bir çocuk olmaya alışmıştım. Günler geçtikçe dayaklar ve küfürler artıyor, kendimi her dayak yedikten sonra tepedeki bankta buluyordum. Aya baktığımda sanki beni avutmaya çalışıyormuş gibi duruyordu. Babamın yanındaki kadının da küfürleri hep kulağımda çınlarken seneler geçirdim. Liseye geldiğimde artık okumamam gerektiğini ve para bulmam gerektiğini söyleyip işe vermişlerdi beni. Dedikleri her şeyi yapmama rağmen hala sevilmiyordum, kim bilir belki de istenmeyen çocuk olmak bunu gerektiriyordu.

Kimse sevmemişti çocukken beni, yalnız başıma kalıvermiştim öylece.