Its the usual day for Kygh aside sa kailangan niyang maghanda para sa klase niya ngayong umaga. It’s been 4 years na din since nagsimula siya sa academe bilang isang Humanities Social Science professor sa isang prestigious university sa Manila.
Pagtapos ni Kygh, mag-ayos ng gamit ay minabuti na niyang umalis ng apartment na tinutuluyan niya. Matapos ang halos kalahating oras ng pagbyahe dumating na ito sa university.
9AM pa ang unang klase niya, kaya kumuha muna siya ng kape sa pantry ng kanilang faculty.
You look dreadful, Kygh. ‘Di ka ba nakatulog ng maayos? Napalingon si Kygh sa kaliwa kung saan nakita niyang nakatayo ang matalik niyang kaibigan.
“Morning, Attina. May tinapos lang akong power point tska presentation preparation para sa SUMMIT meeting bukas. Iniabot ni Kygh ang basong may lamang kape sa kaibigan at kumuha ulit ito ng panibagong kape
“Talaga ba, well Betty told me earlier na nakita ka niya sa coffee shop kagabi sa may katipunan, talking to someone. Ayaw na sana isipin pa ni Kygh kung ano man yung nangyari kagabi pero hindi niya din alam paano niya ito iiwasan kung sagayon ay nabanggit na ito ng kaibigan niya
“Wala ‘yon, dati ko lang co-teacher from my previous university.” at saka lumakad si kygh palabas ng pantry ngunit mukang hindi pa tapos si Attina kaya’t napatigil ito.
“Sus kygh, don't me. Betty saw the two of you kissing. So ano pang palusot mo?”
Ano pa nga ba ang pwedeng palusot na sabihin niya para lang maiwasan ‘to pero halata naman sa kaibigan niya na hindi ito titigil sa pangungilit kung sino ‘yon at bakit sila naghahalikan
“He’s just someone, it was just a casual kiss.”
“Okay, I’ll let it slide. Pero tell me more about that guy.” at lumabas na si attina sa pantry, naiwang nakatulala si Kygh sa hawak nitong kape. Iniisip na paano kung may iba pang kakilala nilang nakakita sa ginawa nila
Palabas na si Kygh ng pantry ng biglang tumunog ang kanyang cellphone.
Alam naman niya na talagang tatawag ‘to, kaya’t sinagot na niya agad yung tawag.
“Hello. “
“Hi, are you already at school?”
“Yes, kakadating ko lang. Naiwan mo pala sa coffee table ko ‘yung wristwatch mo. When will you get it?”
“Keep it for now, I’ll be gone for a week eh. Had to go visit my mom. “
“Ah ganon ba, kailan ka babalik?”
Does he sound so desperate o ano. Pero talaga namang ayaw niya na mawala ‘to ng matagal. He can’t go a day without spending an ample time with him or just a moment with him. He lives for him.
“Kygh, I’ll be back okay? Don’t miss me so much. Take your meds and once I’m back I’ll let you have me.”
“Okay, don’t wander too much. Keep me updated.”
And he ended the call, he feel nauseous and anxious. Nanlalamig ang mga kamay niya sa mga naiisip niya habang mawawala si Leo sa pinas for a week at lilipad ito papuntang Singapore. As much as possible ayaw niya itong payagan pero sino ba naman siya. He only share a space in Leo's heart. Hindi naman ‘to sakanya.
He’s sane because Leo made him. He went through therapy because Leo asked him to. He’s taking meds because Leo pleased him to. Everything he do, was because of Leo. He lives for him. And hindi niya alam ang gagawin kung tuluyan itong mawawala sakanya.
Pagpasok ni Kygh sa klase niya nadatnan niya ang mga studyante nya na nakaupo ng maayos at parang inaabangan talaga siya. Nakakapanibago eh halos pag papasok siya sa klase na ‘to ay wala ang atensyon ng studenyante sakanya.
Habang inaayos ni Kygh ang laptop at ang ppt na gagamitin niya ngayong araw ay may biglang nagsalita mula sa likod kaya napatingin siya dito
“Starting the class, without checking the new student?” Nakatitig lang si kygh sa isang lalakeng halos nasa 6’4 ang taas, sapat lang ang laki ng katawan nito na siyang umaayon sa suot nitong uniform. HIndi ganon kahapit pero sapat ito yung maipakita ang ganda ng katawan nito. His hair compliments the shade of dark jade black and his hazel brown with tint of green eyes. It only took Kygh 10 seconds to assess the guy at the back seat
“I’m sorry, hindi ako na-inform na may new student sa class ko. Please do introduce yourself”
“No need, your students know me already.”
“Okay, then let’s start with our class now.”
Hindi mapalagay si Kygh habang nagsasalita, pakiramdam niya may mga matang nakatingin sakanya, at sa bawat salitang nalabas sa bibig niya.
Paglingon ni Kygh alam niya na agad kung sino ito kaya’t para subukin ay tinawag niya para sumagot sa tanong niya.
“Mr. I’m sorry what’s your name?”
“Are you referring to me, Sir?”
“Yes.”
“Colton East Virquez”
“Mr. Virquez-”
“East, call me east.”
“Okay East. What does living means to you?”
Napaka-cringe ng tanong na ‘to at hindi sigurado si Kygh kung magiging interesado ba ang mga students nya sa gantong usapin. Pero kasama ‘to sa lesson plan na ginawa niya
“Living is the absence of death.” Living by means I equalize my life with my own hands and do things that will only benefit me. In short I relay to myself in order to live.
Not the answer he was expecting pero naiingit siya sa bago niyang student dahil kaya nitong mabuhay para sa sarili niya lamang habang siya He only lives for Leo.
Natapos ang klase nya sa oras na ‘yun kaya’t bago ito kumain ng lunch at umakyat ito sa rooftop ng university para manigarilyo. Naisip na naman niya si Leo, at gusto niya ;to tawagan para sabihin na ‘wag na ‘to umalis o kaya isama na lang siya papuntang Singapore.
Pero alam niya naman na hindi ito pwede, kaya kinuha niya ang cellphone at minabuti niya na lang itong i-text
“Kailan ang flight mo? Can we meet bago ka umalis or ihatid kita sa airport.”
At biglang tumunog ang cellphone niya
“Next week Monday, 3 days from now. We can meet at 7pm on sunday. Usual place, would that be okay with you?”
“Bawal kita ihatid sa airport?”
“No, Yrine will send me off. “
“Ah, okay. Then sa sunday na lang. “
I-end na sana ni Kygh ang call marinig niya pa magsalita si Leo
“Look, don’t overthink too much. Yrine and I are just business lovers. That’s all. I’m still yours Kygh. So stay still and be crazy about me.”
At tska niya i-end ang call. Kahit hindi naman sabihin ni Leo, kygh knew to himself he’s so crazy over Leo. Mahal na mahal niya ‘to. Or is this some kind of gratitude love dahil lang Leo was there when he’s on the verge of k- himself.
Pinatay na ni Kygh ang upos ng yosi at paalis na siya ng rooftop ng may mapansin siyang anino ng tao sa peripheral vision niya.
“You smoke pala Sir Condeja.”
He exhaled while turning to his new student.
“Yes, what are you doing here Mr. Virquez may klase ka pa ah
BINABASA MO ANG
Insanely Yours
RomanceHe only lived for him....He made things possible for him. But one thing is for sure he wont have him for another guy will held him close....not to live for anyone but for himself.
