"Jeon Jungkook!"
"ဗျာ~
ည၀တ်အင်္ကျီနဲ့ ဧည့်ခန်းက ဆိုဖာပေါ်မှာ ခြေချိတ်ထိုင်နေတဲ့ ဦး ဟာ ဘယ်လိုနေနေကြည့်ကောင်းလွန်းသည်။ မျက်နှာဟာ ပုံမှန်ဆိုပေမဲ့ တင်းမာနေတဲ့ အသံကတော့ သူကျောင်းမှာ ရှာခဲ့တဲ့ကိစ္စကြောင့် ဒေါသထွက်နေတယ်ဆိုတာ သူသိလိုက်ပါပြီ..
"ဦး..ကျွန်တော် ကလေ.."
"ခု ကိုယ် မင်းကို စကားပြောခိုင်းလို့လား?"
"မပြောခိုင်းပါဘူး~"
"မင်း အသက် ဘယ်နှနှစ်ဘဲရှိသေးတယ်ဆိုတာ မင်းသိတယ်မလား!"
"သိ..သိပါတယ် "
"တောက်စ့်!!"
ကျတော့်တောက်ခေါက်သံကြောင့် ရှေ့က ကောင်လေး ရဲ့ ကိုယ်တုန်သွားတာ ကျတော်တွေ့ပါသည်။ ဒါပေမဲ့ သူဒါတွေကို လျှစ်လျှု့ရှု့လိုက်သည်။
" ကျွန်တော် မှားသွားပါတယ်~"
"ကိုယ် မေးတာကိုဘဲ ဖြေတာကြားချင်တယ်နော် Jungkook!"
"ကိုယ် မင်းကို ရန်မဖြစ်ဖို့ မပြောဘူးလား။ Jungkook မင်းလူမိုက်ဖြစ်ချင်နေတာလား ဟမ်!"
"မ..မဟုတ်ပါဘူး ဦးရယ် ကျွန်တော့်ကို သူတို့က"
"ကိုယ် နောက်တစ်ခါထပ်ပြောရတာ မကြိုက်ဘူးနော်"
"....."
"ကိုယ့်အပြစ် ကိုယ်သိတယ်မလား Jeon Jungkook~"
ဘာလုပ်မယ် ဆိုတာ Jungkookသိလိုက်ပါပြီ ငါဘာလို့ ရန်ဖြစ်မိတာပါလေ့ ဦး မကြိုက်မှန်းသိရဲ့နဲ့ ဘာလို့ ရန်ဖြစ်မိတာလဲ ခုတော့..
"ဦး~ ကျွန်တော် တောင်းပန်ပါတယ်..မှားသွားပါတယ်။ မရိုက်ပါနဲ့နော်..နောက်မဖြစ်စေရပါဘူး က..ကတိပေးပါတယ်..ဟင့်"
"အိမ်တော်ထိန်း Soe! ကျွန်တော့်အခန်း ဗီရိုဒေါင့်မှာရှိတဲ့ ကြိမ်လုံးတွေထည်းက သွယ်ပြီးအလုံးသေးတာယူခဲ့ပေးပါ"
"ဟုတ်ကဲ့!"
"ဦး~ "
"ဘာစကားသံမှ ကိုယ် မကြားချင်းဘူးနော် "
သူ့စကားတွေကို လျှစ်လျှူ့ရှု့ထားတဲ့ သူကြောင့် Jungkookရဲ့ မျက်၀န်းထည်း ကျလူစဲစဲဖြစ်နေတဲ့ အရည်ကြည်တွေက တစ်ဖြည်းဖြည်း ဖြူဖွေးနေတဲ့ ပါးပြင်ပေါ်သို့ စီးကျလာတယ်
YOU ARE READING
❤️ကျတော် ချစ်ရပါသော ဦး❤️
Fanfictionကျတော်သိပ်ချစ်တဲ့ဦးက ကျတော်အမေကိုသိပ်ချစ်တာဗျ Jeon Jungkook
