YOUNG HOLDERS (GENÇ TUTUCULAR)

7 . BÖLÜM ( GEÇMİŞİN KABUSLARI 2 )

(medaydaki en güçlü yıldız , Yıldızlar'ın başı Rahushiyo .)

NORT DARİAN

Gözlerim aralandığında kendimi dünyada yaşadığım evde buldum .
Ne ne ne !
Ben buraya nasıl geldim ?!
Umarım bu bir rüyadır !
Bekle !!

Eğer ben buradaysam o da mı burada ?!
Değildir , değildir .
Beni yalanlayan üvey babamın sesini duyduğumda irkildim .
Hayır . . . Hayır . . . Hayır . . .

" Evet , Evet , Evet . Çok Doğru . Buradan gidemeyeceksin . Bana saygısızlığın bedelini ödeyeceksin . Annende böyle düşünüyor . "

Öz babam ben doğduktan kısa bir süre sonra ölmüş . Annemde bir süre sonra üvey babamla evlendi . O her kavga ettiklerinde anneme vuruyordu . Bende ilk ' anneme vurma ' diye üzerine ağladığımda 6 yaşındaydım .

Beni itirerek bağırmaya başladı .
Bu sefer annemi bırakıp bana yöneldi ve kemerini çıkartıp beni dövmeye başladı .
Ben anneme yardım et diye yalvarırken ' o senin baban ' diyip çıktı .
Çünkü beni değil lanef olası üvey babamı seviyordu.
Ve oğlunu satması saniylerini almadı .

O günden sonra ne yapsam suç olarak gören üvey babam her gün beni dövmeye başladı .
Annem hiç bir şey yapmıyor o nederse onu yapıyordu .
Hayatım üvey babamın eziyetleri ile geçerken 13 yaşına gelmiştim bile .
O gün bu eziyetten kurtulurum sandım ve o gün beni kilitlediği oda da ki çakmakla kendimi yaktım .
Tabi altımda o boyut kapısı açılana kadardı .
Şimdi ise yeniden o lanet yüzü görüyordum !

Üvey babamdan uzaklaştım bir iki adım .
Burada ateşimi kullanmayı düşündüm .
Ama olmadı , burada gücüm yoktu .
Üvey babam yanıma gelip yine beni dövmeye başladığında yıllardır yapamadığım şeyi yapıp ağlamaya başladım .
Bu kadadı fazlaydı !
Gerçi öncekiler hiçbir zaman hafif olmamıştı .

Artık ciddin zoruma gidiyordu .
Annemin beni sevmemesi , beni korumaması ,
üvey babamın haksız eziyetleri canımı yakıyordu .
Dışarı çıkmama bile izin vermezdi .
13 yaşına geldiğimde bedenim buna dayanamayıp nefes almakta zorlandığında beni bahçeye atmamla yetinmişti üvey babam .

İşte böyleydi herşey .
Basit ve acı . . .
Bu bir kabustu değil mi ?
Annem beni döven babamı izleyip hiçbir şey yapmıyordu .
Yüzünde gram beni seven bir ifade yoktu zaten .
Her zaman ki gibi . .
Ama bu kabus bitmiyordu .
Üvey babam sürekli beni dövüyordu , durmuyordu !
Benimle zoru neydi ?!
Nefret etmesi belki de .
Hayır sadece nefret ediyor işte . .
İlk defa uyanmayı öyle çok istedim ki ama olmuyordu . .

OMY ADARİS

Gözlerim asla görmek istemediğim kişileri görünce kalbime saplanan korku ile gözlerim hiç beklemeden doldu .
Bu bir rüyaydı değil mi ?
O halde uyanabilirim !
Ama hayır herşey o kadar gerçekti ki !
Güçlerimi kullanmayı denedim ama olmuyordu .
İşe yaramıyordu !

Karşımda maalesef öz babam ve abilerim duruyordu .
Onlardan kurtulduğuma inanmıştım oysa ki . .

Ben doğduğumdan annem ölmüştü .
Ben babam ve benden yaşça büyük 3 abim vardı .
Beraber yaşıyorduk .
Herşey ben 5 yaşına girdiğim gece başladı . .

Ben o gün babamın ve abilerimin odama girmesiyle korkmuştum .
Çünkü girdikten sonra kapıyı kitlediler .
Ve bana doğru dönüp gülümsemeye başladılar .

Babam yaklaşıp yanıma eğildi ve elbisemle oynamaya başladı , bir yandan da elbisemi indirmeye başladı .
Ben ne olduğunu çözemezken babam abilerims kafasıyla beni işaret etti .
Abilerim korkunç bir gülümseme ile beni yatağa yatırıp ellerimi bağlamaya başaladılar .
Ben korkanken babam konuştu .