ក្នុងភូមិគ្រឹះដ៏ធំមួយដែលស្ងាត់ជ្រងំ ដូចជាភូមិគ្រឹះដែលគ្មានមនុស្សនៅយ៉ាងចឹង បើអ្នកដែលមិនធ្លាប់ស្គាល់ភូមិគ្រឹះនេះគេប្រហែលគិតថា នៅជាភូមិគ្រឹះខ្មោចផងក៏មិនដឹង ប៉ុន្តែវាមិនដូចជាការគិតនោះទេ ព្រោះកំពុងតែមានឡានមួយគ្រឿងបោលចូលទៅខាងក្នុងភូមិគ្រឹះយ៉ាងឡូយឆាយ...
<kook គេនៅឬអត់?>លោកស្រីjeonឈានជើងចូលទៅក្នុងភូមិគ្រឹះជាមួយអ្នកណាមិមដឹង រួចដើរទៅអង្គុយនៅនឹងសាឡុងក្នុងបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវមុននឹងសួរទៅអ្នកបម្រើ ដើម្បីរកកូនប្រុសរបស់ខ្លួន
<ចា៎លោកស្រី! ចាហ្វាយគាត់មិនទាន់ត្រឡប់មកពីក្រុមហ៊ុនវិញ...>ស្រីបម្រើនោះមិនទាំងនិយាយចប់ផងក៏មានសម្លេងធំគ្រក វាដូចជាសម្រែកតោក្រហឹមឡើង ធ្វើឲ្យមនុស្សដែលបានឈរស្តាប់មិនខ្លាចមិនបាន
<ម៉ាក់មករកខ្ញុំដល់ភូមិគ្រឹះមានការអ្វីមែនទេ?>រាងក្រាស់ jungkookនិយាយឡើងដោយសម្លេងពោលពេញដោយអំណាច
<យ៉ាងមិច? ទាល់តែមានការទើបម៉ាក់អាចមកទីនេះបានមែនទេ?>លោកស្រីjeonពោលឡើង
<មិនមែនបែបនេះទេ គ្រាន់តែឃើញថាម៉ាក់មកលើកណាក៏មានការដែរទើបខ្ញុំក៏សួរឲ្យហើយទៅ ! អ៎ ! ក្មេងនេះជាអ្នកណា?>នាយក្រាស់ជុងហ្គុកសួរទាំងលើកចិញ្ចើមឆ្ងល់ សម្លឹងមុខក្មេងម្នាក់ដែលអង្គុយជិតម៉ាក់ខ្លួនទាំងគិតក្នុងចិត្ត [ ក្មេងប្រុសស្អី ស្អាតជាងស្រីទៀត ដៃជើងតូចៗ សាច់ក៏ស្អាត ចង្កេះក៏អេម បើបានអុកតែបន្តិចក៏អស់ចិត្តដែរ] នាយក្រាស់ពោលក្នុងចិត្តទាំងលិទ្ធមាត់លិទ្ធក សម្លឹងមើលក្មេងតូចមិនដាក់ភ្នែក
<នេះឯងមិនចាំថេយ៉ុងទេឬ? កូនប្រុសតែមួយគត់របស់បងឯងនឹងហើយ >
<ថេយ៍ហ៎? ចាំតើសអ្នកណាថាមិនចាំ បែកថេយ៍យូរ
ពេលនេះធំពេញរូបពេញរាងស្អាតណាស់តើសយើងនឹង>នាយក្រាស់និយាយឡើងទាំងសម្លឹងមើលនាយតូចមិនដាក់ភ្នែក មិននឹកស្មានថាក្មួយប្រុសសំណព្វដែលគេស្រឡាញ់ពេញចិត្តកាលពីមុនត្រឡប់មកវិញស្អាតខ្លាំងយ៉ាងនេះ
<ហិហិ ! ពូហ្គុក ថេយ៍នឹកពូហ្គុកណាស់ដឹងទេ? ពូហ្គុកមិនដែលទៅលេងថេយ៍សោះ🥺>ដោយឮភ្លាមថាលោកពូជាទីស្រឡាញ់មិនបានភ្លេចខ្លួន ក៏ងើបមកអោបនាយយ៉ាងណែននាយក៏អោបគេតបវិញ
