mengola-zor zamanlar

1. gün

Ben geldim iyi okumalar şimdiden

FLASHBACK

Küçük olan elindeki küçük arabayı sadece kumun üzerinde ileri geri yapıyordu sıkılmıştı aslında ama etrafını sarmis ve küçük olanla dalga geçip gülen çocuklara karşı gelemedigi için sadece gitmelerini bekliyordu çocukların anneleriyse hiç bişey demiyorlardi sadece konuşup gülüyorlardi küçük olan ağlamaya başlamıştı annesi hala gelmemişti onu parka bırakıp eve gitmişti gelene kadar parkta durması gerekiyordu ama küçük olan artık parka gelmek bile istemiyordu bı anda bı ses duydu

-HEY! SİZ HEMEN CEKİLİN ORADAN!

Çocuklar arkasını döndüklerinde kendilerinden bı kaç yaş büyük görünen çocuğa baktılar ve

-Sende kimsin?

-Ben prensim ve sizde prensesin etrafindaki yaratiklarsiniz şimdi hepinizi öldüreceğim

Diyip arkasında sakladığı sopayı çocuklara tutup sallamaya başlamıştı

Cocuklar korkup parkın diğer tarafına annelerinin yanlarına gitmişlerdi büyük olan küçük olanın yanına gidip elini tutmuştu

-Hey neden ağlamaya devam ediyorsun

-uzgunum sadece sen gelmeseydin gitmeyeceklerdi

-Sorun değil adın ne?ağlama artık

-adim emre senin ne?

-ben Hürkan kaç yaşındasın?

-ben 8 yaşındayım sen kaç yaşındasın?

-ben 10 yaşındayım memnun oldum emre

Böyle tanışmışlardı...

FLASHBACK BİTTİ

Emreden

İlk askimdi o benim az önce okuduğunuz hikayedeki ağlayan çocuğum söz vermiştik birbirimize büyüyünce evlenecektik güya ama o gitmişti söz verip gitmişti yüzüğü verip gitmişti neden oldugunu hiç bir zaman soramadım çünkü hiçbir zaman ulaşamadım ona sadece adını biliyordum soyadını bilmiyordum bile aradim mi aradım hemde köpekler gibi aradım ama yoktu işte hala pes etmedim ama sınırlarımdayım

Suanki durumum kötüydü o gittikten sonra bı kaza geçirmiştik annemle babam vefat etmişti bense halamla eniştemin eline kalmıştım önemli olan ben değil sadece annemin yüklü miktar birikimiydi onu almak istedikleri için beni almışlardı zaten en azından büyüyene kadar dayandım herseylerine eniştemin tacizlerine halamın sözlerine kuzenimin dalga geçip pataklamasina okulu bırakmıştım liseden sonra

İstemsizce gözlerim dolmustu gözlerimi sildim ev bakmaya başlamıştım zaten iki işte çalışıyordum halamlar artık söylemeye başlamıştı"ne zaman kendi evine geçeceksin biz artık sana bakamayiz" falan gibi bende iki iste birden çalışıyodum bı miktar para biriktirmeye çalışıyodum işte

Şimdiyse işe geç kalmıştım koşuyodum elimde geç kaldığımi fark etmeden aldığım kahve vardı bı yandan telefona bakmaya çalışıyordum bı yandan yetisemessem nolacagini düşünüyodum ki birine çarptım kahve üstüme döküldü telefon yere düştü hızla kalktim üstümü düzeltip carpistigim kişinin yanina gittim

E-iyi misiniz gerçekten çok özür dilerim böyle olsun istemezdim çok dikkatsizim üzgünüm

X-hey hey sakin ol lütfen benim hatam önüme bakmamistim

X-bende önüme bakmamıştım uzgunum benim hatam iyi misiniz?

E-iyiyim merak etmeyin asıl siz kendinize bakın siz iyi misiniz?