05.03.2014arihi güneşin toprağı kucakladığı anda,uyarmıştık iki kardeş.onca eğlenceden sonra artık yorucu bir yıl bizi bekliyordu.hazırlanıp yola çıktık. Herkes okadar farklıydı ki ,kimileri aileden ayrılacak diye üzgün kimileri ise okuyabildikleri için mutlulydular .Artık sınıflara geçme zamanıydı.Kız kardeşimBuse sırasında kitap okurken, ayağıma metal bir şeyin değdini hissettim,dönüp baktığımda demir bir dolap anahtarı olduğunu gördüm. Anahtarı alıp arka sırada oturan, Aleyna ya uzattım, ve sordum?
_bu senin mi ?
_o ise sıcak kanlılığıyla evet deyip teşekkür etti. Ondan o kadar etkilenmiştim ki sanki dünyalar benim olmuştu:)Onu hemen kardeşimle tanıştırdı. Kardeşim de ondan çok etkilenmişti... o kadar iyi arkadaş olmuştuk ki onsuz nefes alamıyorduk. Zaman o kadar çabuk geçmişti ki akşam oldunu bile anlamamıştım.ondan ayrılmak istemiyorduk ama zorundaydı o pansiyona biz eve tesadüf derler ya bizim ki de öyle : aynı gece aynı rüyayı görmüşüz o bizi biz onu.bööylece muhteşem 3lü olmaya karar ve söz verd
