7 PRINCE OF HELL / ENHYPEN ( მეორე ნაწილი)

13

რამდენიმე დღე გავიდა, სისუსტემ ცოტა გადამიაარა და უკეთესად ვგრძნობდი თავს.
ჰისონს მაინც ვუმალავდი რომ შუძლოდ ვიყავი თორემ არაფერს მაკეთებინებდა.
ბიჭებს ჯერჯერბობით არ გაუგიათ ჩვენი ამბავი ის რომ შევრიგდით, არც ნატალიმ იცის, მიკვირს როგორ ვერ ხვდებიან.

....

-ევენინ, მალე ჩაიცვი და წავიდეთ.

-სად?

-მიდი მიდი ეგ სიურპრიზია.

-რახდება

-მალე 10 წუთში მზად იყავი—ოთახიდან გაიქცა,  ვერ მივხვდი რაში იყო საქმე მაგრამ ავდექი და ჩემოდნის ქექვა დავიწყე. ერთადერთი სუფთა თეთრი კაბა იყო.

სხვა გზა არ მქონდა სანამ სეულში დავბრუნდებოდით უნდა გამეჭივრებინა. კაბა ჩავიცვი თმები პატარა თეთრი ბანტის წკაპით შევიკარი უკან.

სახე დავიბანე და ჰისონთან მივედი .

-მზად ხარ?—თავი დავუქნიე—წავედით—ხელი ჩამავლო და გარეთ გამიყვანა ისე რომ ვერც ჩემი ტელეფონის  და ვერც საფულეს აღება მოვასწარი.

-ღმერთო ჩემო ჰისონ სად გეჩქარება?

-მალე ნახავ—ტაქსი გააჩერა და ჩიგ ჩავსხედით.

-პირბადეც არ მაქვს ჰისონ დაგვინახავენ.

-არ გჭირდება—ქუდი წამოიფარა თმები მთლიანად დაიმალა, თვალებზე შავი სათვალე მოირგო და პირბადე შეისწორა.-მე ვერავინ მიცნობს—ხელი ჩამკიდა და დარჩენილი გზა ასე გავატარეთ.

სადღაც ისეთ ადგილას მიმიყვანა, თითქოს და მიტოვებულ სოფელს გავდა მაგრამ ულამაზესი იყო იქაურობა.

-ცოტა უნდა ვიაროთ—ხელს არ მიშვებდა და თითებზე მეფერებოდა, მის საქციელზე მეღიმებოდა და მივყვებოდი.

ბევრი ვიარეთ ძალიან ბევრი მაგრამ ჯერკიდევ არ გავჩერებულვათ. გზად ულამაზესი მიდნვრები და ბაღის ყვავილები გამოვიარეთ, არ გამაჩერა რომ რომელიმე დამეკრიფა მაინც.