Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
soyle basinizin gozunuzun sadakasi olarak bakiverin malum fakirlik cok zor
__
Sunoo heyecandan evi üçüncü kez turlayıp tekrar salona döndüğünde etrafta göz gezdirdi. Atıştırmalıklar yerli yerindeydi. Belki film izlerler diye televizyonu internete bağlamıştı.
Tek sorun, simit.
Karizmasını bozuyordu ne yapsın. Zaten her gün rezil oluyordu niki'ye. Bir de üstüne oturamıyordu doğru düzgün.
Kapının çalma sesi ile gergince kapı kolunu tuttu. Aşağıya indirip kendine çektiğinde gördüğü yüz ile gülümsedi.
Her bir zerresinde hayat bulduğu bu çocuğun gerçek bir insan olduğuna dair şüpheleri vardı. Ne bileyim, bu kadar mükkemmel olamaz birisi, diye düşünüyordu içinden.
Nihayet niki, elindeki tencere ile içeriye adımladı. Sunoo vakit kaybetmeden, "istersen sen içeri geç. Ben de çorba koyayım." dedi. Niki biraz kuşku duysada teslim etti tencereyi sunoo'ya.
Yaklaşık beş dakikanın ardından sunoo elindeki tepside iki kase ile geldi. Sadece niki'nin şahane çorbasını içmeye odaklanan sunoo, kendisinde olan gözleri fark etmemişti bile.
Utandığını belli edercesine kızardığında niki güldü. Daha sonra hafifçe öksürdü yalandan. "Aslında buraya farklı bir konu için gelmiştim."
Sunoo artık tüm dikkatini karşısındaki bedene vermişti. "Dinliyorum." Niki yerinde bir kaç kez kıpırdayıp durduktan sonra derin bir nefes aldı. Ardından büyülü kelimeler döküldü dudaklarından.
