Bilinmeyen son attığı mesajdan önce sakinleşmeye çalışsa bile becerememiş ve kafasının içinde öldürmesini bağıran sesleri bastıramamıştı. Osamu'nun dediklerini yapmaması onu kızdırıyordu, onunla alay etmesi deli ediyordu, ondan başkasıyla vakit geçirmesi isteğini tetikliyordu. Osamu'ya kapıya çıkmasını söyledikten sonra Akiko denen kızı sertçe yerden kaldırmış ve az önce yaslandığı duvara doğru yürütmüştü.
Bulunduğu yerden aşağıyı kontrol etti ve Osamu'nun kapıyı açtığı için ışıktan yansıyan gölgesini görünce sinsice sırıttı. Sıkıca tuttuğu çocuk hala elinin altında debeleniyor ve kaçmak için çabalıyordu. Eh kaçacaktı, daha doğrusu ise uçacaktı. Bu düşünce ile Bilinmeyen eğlenircesine güldü ve bir saniye bile düşünmeden rehinesini aşağıya bıraktı. Arkasını dönüp yürürken Osamu'nun çığlığı kulaklarına dolmuş ve diğer evin çatısına atlayan Bilinmeyen'in yüzündeki gülüşün daha da büyümesini sağlamıştı.
