_⚠️️The Room Of Death⚠️️_ ( Yz Completed ff)

•••03•••

..

..

..

..ම්හ්ක්..

දරාගන්න බැරි සීතල එක්ක එකට තද උනු  මගෙ දත් අස්සෙන් කෙදිරියක් පිට වෙද්දි පියවිලා ගිය ඇස් පිහාටු මොනා හරි තද දේක ගෑවෙනවා කියලා මට දැනුණා..බර වෙලා තිබ්බ ඇස් පිහාටු මොකක හරි ඇතිල්ලීගෙන ම මගෙ ඇස් ඇරෙද්දි මට තේරුණේ මං ඉන්නෙ බිම කියලා..මගෙ මූනෙ එක පැත්තක් සීතල ටයිල් පොළොවට තද වෙලා තිබ්බා වගේම ඒ පැත්තෙ දත් පවා හිරි වැටිලා යන තරමට සීතල වැඩි උනා..ආයෙමත් වතාවක් මගෙ ඇහි පිහාටු ටයිල් පොලොවෙ ඇතිල්ලෙන්න දීලා කීප වතාවක් ඇස් පිල්ලම් ගහපු මට මෙච්චර වෙලා නොදැනුනු ඇගේ අමාරුවක් එකපාරටම දැනෙන්න ගත්තා..ඇගම පන නෑ වගේ එකතැනක් කියා ගන්න බැරිව රිදුම් දෙද්දි උනේ මොකක්ද කියලා තේරුම් ගන්න මට තප්පර ගානක් ගියා..ඒත් එක්කම ගැස්සිලා ගියපු මං ඇගේ අමාරුව ගැනවත් නොහිතා සීතල ටයිල් පොලොවෙ වාඩි උනා..මටම සද්දෙ ඇහෙන තරමට මගෙ හදවත හයියෙන් ගැහෙන්න ගද්දි මගෙ අත නිකන්ම මගෙ බෙල්ල පිටිපස්සෙ නතර උනා..

..ආ..හ්..

මගෙ කටින් නිකන්ම කියවුනේ අත තිබ්බ ගමන් බෙල්ල පිටිපස්ස කැක්කුම් දෙන්න ගත්ත නිසා..මගෙ ඇගිලි තුඩුවලට දැනුනේ මගෙ බෙල්ලෙ කැපුම තිබ්බ තැන ඕනාවටත් වඩා ඉදිමිලා කියලයි..බෙල්ලෙ පිටිපස්සෙ හම විතරක් නෙවේ ඇතුළෙ නහර පවා අමුතු වේදනාවකින් ඇදුම් කද්දි ඒක හීනයක් නෙවේ කියලා මතක් උනු ගමන් මං ආයෙමත් පිටිපස්සට බඩ ගාලා ගිහින් දනිස් අස්සේ මූන ගහ ගත්තා..බෙල්ල නවද්දි ආයෙම ඇදුම් කන්න ගත්තත් ඒ ගැන නොහිතා මං පුළුවන් තරම් හැංගෙන්න හැදුවා..මං තාමත් මේ කාමරේ අස්සේ..බේරගන්න කිසිම කෙනෙක් නැතුව මැරෙනවා කියලා දැන දැනම මං මේ කළුවර කාමරයක් අස්සෙ හිර වෙලා..

..මමා..

ඉකි ගහ ගන්නවත් පන නැති මං මටවත් ඇහෙන්නෙ නැති වෙන්න මමාට කතා කලා..මං එයාව කවදාවත් දැකලා නෑ..එයාගෙ උනුහුම මොන වගේද කියලා විදලා නෑ..ඒත් මං දන්නවා එයා මට ගොඩක් ආදරේ කලා කියලා..අම්මා කෙනෙක්ට බෑ කවදාවත් තමන්ගෙ දරුවන්ව අතරමං කරන්න..එහෙනම් මාවත් අතරමං කරන්න එපා මමා..මාව කොහොම හරි මෙතනින් එක්ක යන්න..