Jane's Note:
Anothe one shot. I just thought of doing this :) Pasensya na. Mediyo hirap para saken ung direstong magtagalog sa pagnanarate. Hehe. Kaya TAGLISH gamit ko. Nahihirapan ako sa mga dialogue.
Thank you sa 20 reads na natanngap ko dun sa first one shot ko. I appreciate it so much.
______________________
This is it, I heaved a sigh and continued walking through his room with a love letter in my hands..
I finally decided to say it, confess my feeling for him.. Kung sakaling irereject niya ko.. Ganun talaga. Masaktan na kung masasaktan. Para san pa ung salitang moving on diba? At least kung magmomove on man ako, nasabi ko sakaniya. Wala akong regret and what ifs. After all nasasaktan and nahihirapan din naman ako ngayon. Mas mabuti na to. Isang bagsakan na HEARTACHES.
Eto na malapit na ko sa room ng mga 4th year.. sa room niya. Then... I saw him.. with a guitar in his hand and singing.. Singing to another 4th year student.Sobrang ingay sa wing nila. My naghihiyawan o tilian tas my babae silang tinutulak palabas... Siya pala ung naririnig kong babae, so totoo pala ung mga balita na may nililigawan na siya... Para akong sinampal sa nakita ko.
Tumalikod ako at tumakbo.. Sobrang ang sakit. Bumubuhos na ung mga luha ko. Tumakbo ako ng tumakbo hanggang makarating sa likod ng eskwela. At dun ko binuhos lahat. Tinignan ko ung sulat na bahagyang nalukot sa aking mga kamay.. a letter unopened, feelings unconffesed. Umiyak ako ng umiyak. May dumaan na mga estudyante pero wala akong pakialam.. Broken Hearted ako and this is the privilege of a brokenhearted- ang umiyak ..
Napagod na ko sa kaiiyak at nakatingin lang sa paru-parong dumadapo samga bulaklak. Napatingin ako sa sulat ...
"Anu nang gagawin ko sayo..? Di ka na puedeng basahin nung pagbibigyan ko.." kausap ko sa sulat..
Then a bittersweet smile crosses my lips as i remember something.. Ang papel na eroplano.. Nagpaturo ako sayo nun nang paggawa ng eroplano.. Pero ang totoo nagpaturo lang ako para magkaroon ng rason na makasama at makausap ka nang matagal. Sobrang focus ka nun sa pagtuturo saken. At tinanung mo ko bigla kung bakit ba ako nagpapaturo. Gusto ko na sanang sabihin pero ang nasabi ko kasi nakakahiya matanda na ko pero di pa ko marunong saka ung pamangkin ko nagpapagawa saken. HAHA. Ayon nakailang punit ka na ng papel sa notebook mo at napuno na ang basurahan, di pa rin ako natuto. Kasi ang totoo di naman ako nakatingin sa pagtupi mo ng papel bagkus dun sa mga kamay at mata mo.. Natapos ang araw na yun na di ko pa rin naperfect ang paggwa ng eroplanong papel..
Bakit ko ba naiisip yun...? Binuklat ko ang sulat, hindi upang basahin ito..Ginawa ko itong parisukat at nagsimulang magtupi tupi.. At VOILA!! Nakagawa ako pero parang may mali? Hay bahala na... Pinalipad ko ang eroplanong papel kasabay ng dalangin na isinama na nito lahat ng sakit na nararamdaman ko ngayon.. love uncoffessed, unrequited..
I stood up and saw the sun setting down.. Magagabi na pala. Pero may bukas pa...Ganun talaga ang buhay at pag-ibig.. Hayaan na natin. Balang araw mangyayari din ang LOVE STORY ko at sigurado di ko na kakailanganin pang magpaturo at gumawa ng eroplanong papel..
_THE END
LOVE ALL OVER AGAIN :) HOPE YOU LIKE IT. COMMENT .VOTE.SHARE.
THANKS ♥♥♥
JANE
