Eksik Kalbim

1. bölüm

"Vurma bana!" Diye bagırıyordum.
Amcam elindeki kemerle bacaklarıma ve karnıma vuruyordu.

Bazen hayat bize isteklerimizi değil
istemedik'lerimizi verir ve bize şunu söyler "isteklerini sen yap, sen çabala"
Der. Ben hayatımdan değil yaşadıklarımdan nefret ediyorum.
Hayatın bize sunduğu seçenekler,bizim nasıl bir yol izledigimize baglı.

Kapının çaldığını duyduğumda biraz rahatladım.

"Sen burda bekle sakın kıpırdama" dedi. Dediğini yaptım ama bugün evden kaçıcaktım.

Uzun süre gelmeyince merak edip kapıyı Açtım ve onun kapıda olmadığını gördüm. Evin içinde biraz gezindik'ten sonra bakmadığım bir odaya girdim, girmez olaydım. V

"Amca ne oluyor?" Amcam ve içeride bir kadın vardı ama kadın yerde yatıyordu.

"Ben sana yerinden kıpırdama demedim mi?" dedi ama bana bagırmadı, kızmadı, sanki dona kalmış gibi ne bana bakıyor nede kadına bakıyor.

"Odaya geç seninle işim var" dedi amcam.

"Hayır geçmicem. Bu kadın neden yerde ve üstü başı yırtık?"dedim amcam cevap vermedi.

5 dakika kadar orda kapının önünde durdum. gözlerim bi amcama bi kadına gidip geliyordu.

Artık dayanamayarak içeri girdim. Kadının yanına oturdum. nabzını kontrol ettim, nabzı atmıyordu.

"Kadın öldümü?" Diye sordu amcam. Yüzümü amcama çevirdim, bana baktığını gördüm.

"Kadın ölmüş ama neden?"dedim ve ona doğru yürüdüm.

"Senin suçun!" Diye bağırdı bana. Geri adım attım ama o beni kolumdan tuttu ve odaya sürükledi. Yüzüme kapıyı kapattı ve gitti.

"Amca dur çıkar beni!" diye bağırdım ama o bana cevap filan vermedi

(Gece saat 2)

Burdan kaçmam lazım burda duramam. Burda durdukça daha çok dövülücem daha çok aç kalacaktım.

Daha yaşım küçük 15 yaşındayım beni kimse evine almaz, iş yerlerine girip çalışamam.

Ne yapmam gerekiyor bilmiyorum ama tek bir bildiğim var oda bu evden kaçmak.

5 dakika sonra anahtar sesi duydum ve benim kapım açıldı. "Uyumadın mı?" dedi amcam. Başımı bi sağ bi sola salladım. "Ne o dilin mi yok? Konuşsana çakarım bir tane konuş." Dedi ve bana doğru yaklaştı. O yaklaştıkça ben geri gidiyordum ve en sonunda duvara yapıştım. "benden kurtulamazsın her zaman yanında olucam." Dedi ve ben hemen onu itikleyip kapıya kadar koştum.

"Dur nereye gittiğini sanıyorsun!" Diye arkamdan bağırdı. Tam kapıyı Açtım çıkıyordum beni kolumdan tuttu. "Hayırdır nereye gidiyorsun benden kaçışın yok demedim mi?" dedi. Beni tutan koluna baktım ve ısırdım. İnleyerek kolumu bıraktı ve bende kaçtım.

Yol çok karanlık, çok sessiz ve bu sessizlik benim daha çok korkmama sebeb oluyor.

Fazla yorulmuştum bu yüzden bir kaldırıma geçip oturdum, oturduğum yerde bile bana hayır yok, biri yere su dökmüş.

Neredeyse 1 saatir burada, ıslak yerde oturuyordum taki Karanlıkta birinin buraya geldiğini gördüğüm anda ayağa kalktım ve onu iyi görmek için bir kaç adım attım.

"Merhaba adın ne ufaklık." Dedi. Biraz garip biriydi sanırım genç biriydi.

"Afedersiniz de siz kimsiniz?" Dedim. Adam, yüzüme öyle bir bakıyorki sanki milli piyango ona çıkmış gibi.