Dylan's POV
ang cool naman ng babaeng yun at hanggang ngayon hindi ko pa rin sya makalimutan her lips parang nararamdaman ko pa rin hindi naman sa first kiss ko pero sya lang talaga yung nagbigay sa akin ng unfamiliar feeling shet >. tsk. ewan pero hindi ko sya gusto eh ang sungit kaya nun BTW ako nga pala si Mark Dylan Salvator pero di ko ginagamit yung Mark kasi that name was from my father Mark Salvator ang pinakasikat na bussiness man sa New York si Mark Salvator ang lalaking kinamumuhian ko ang lalaking iniwan kami ng mama ko para sa ibang babae ngayon kami na lang ng mama kong si Shi Navita. nandito na ako sa tapat ng office ni Mr. Yu ng makarinig ako ng sigaw mula rito napansin ko nakabukas ng kaonti ang pinto na curious ako kaya sumilip ako si Katzumi yung nakaaway ko kanina hindi ko alam pero nakinig lang ako dala ng curiousity ko.
"what was that?!"sigaw nung lalaking nakaupo ahh si Mr. Yu pala yun at yung babaeng nakatalikod yung anak nya yung nakaway ko kanina so pinapagalitan din pala sya akala ko spoiled brat sya pero hindi pala
"sorry pa"there was pain in her voice malayo sa tono ng boses nya nung nagaway kami there was pain in her voice pero ayaw nya ipahalata yun pero bakit?hindi sya umiiyak nagrerebelde ba sya? pero bakit? nasa kanya na lahat family,money and fame hindi pa ba sapat yun?ano pa bang kulang para maging buo sya? tama nga sila girls are complicated
"lagi ko namang pinapaintindi sayo na hindi ka dapat gumagawa ng scene na ganon alam mo naman na tutok sa atin ang mga camera hindi ka talaga nagtatanda kaya may naisip na kong paraan para matigil ka.buti pa yung ate mo hindi sakit sa ulo magkalayong magkalayo talaga kayo sana ate mo na lang ng nandito"and that hits me yun ang sagot sa mga katanungan ko ang babaeng misteryosong ito ay kulang sa pagmamahal kaya pala ganun sya well magaling sya magtago ng emosyon dahil kahit na hanggang ngayon hindi pa rin sya umiiyak well i salute her ang galing nya sya lang yung babaeng kilala kong ganyan
"sorry ulit pa.hindi na mauulit"sagot nitong walang emosyon
"talagang hindi na.bumalik ka na sa klase mo"galit na sagot ng papa nya parehas lang pala kami but how about her mom teka bakit ba ko nangengealam tatalikod na sana ako nung nakita kong humarap na sya sa pinto and suddenly tears escape from her beautiful eyes and then suddenly naramdaman kong sumikip yung dibdib ko Love at first sight?maybe not siguro dahil naaawa lang ako sa kanya dahil parehas kami ng sitwasyon.
biglang bumukas yung pinto at nakita nya ko pinunasan nya muna yung luha nya at inirapan ako ibang klase talaga sya tsk. umalis sya at kinuha yung bag sa upuan at isinukbit sa balikat nya at umalis san naman kaya sya pupunta mali yung pinasukan nyang pinto papunta yun ng music room hindi ba sya papasok?
"Mr.Salvator andito ka na pala"nahimasmasan ako sa pagiisip ng tawagin ako ni Mr. Yu
"uhm.Goodmorning po Mr.Yu"bati ko rito kinakabahan ako nasense nya siguro yun
"oh come in Mr. Salvator hindi naman kita pinatawag para pagalitan my favor lang akong hihingin.yung nangyari kanina sorry huh kasalanan yun ng anak ko pasensya na"bakit pag sa ibang tao mabait sya pero sa anak nya halos kasuklaman nya ito.
fastforward...
naglalakad na ko palabas ng maalala kong sa katapat kong pinto pumasok yung anak ni Mr. Yu may sarili yatang isip yung paa ko at namalayan kong nakapasok na ako may narinig akong tumutugtog ng piano ang sarap pakinggan ngayon ko lang narinig yung ganong tunog pero sobrang ganda hinanap ko yung tunog na yun at pumasok pa sa isang silid auditorium yung pinasukan ko at doon nakita ko ang babaeng nakapikit at tumututog ng piano ng effortless sa galaw nya pa lang para na sya lng professional. ang sarap sa tenga lalo na kapag pumikit ka natapos yung kanta at pumalakpak ako nakuha naman non ang atensyon nya at mukhang gulat na gulat sya naglakad ako papunta sa kanya shocked pa rin sya ngayon magkaharap na kami
