Hayat

2. bölüm

5 yıl sonra...
Annem 3 sene önce yeni biriyle evlenmişti. Adam iyi birisine benziyordu 4 yaşındaydım ayırt edemezdim iyimi kötümü yaşayıp anlıycaktım şuan ise 7 yaşındayım o adamla 3 sene geçirdim iyi birisiydi gerçekten artık o adam "O" adam değildi. Baba diyordum çünkü biri sorduğunda utanıyordum amcansa neden hep annenin yanında diye oyüzden baba demeye başlamıştım bu arada büyümüştüm artık. Salı günleri öz babamın yanına gidiyordum okul bitince alıyordu beni, az vakit geçirip geri anneanneme bırakıyordu ne annemle ne de babamla vakit geçiremiyordum geçiriyordum ama az daha çok anneannemleydim mahalleye çıkardık oturup insanları izlerdik birde komşumuz Muazzez teyze vardı. Mahalleye çıkınca cadııı diye beni çağırırdı neden cadı dediğini merak ediyosunuzdur belki, benim bir kolyem vardı üstünde Sude yani adım yazardı 3 yaşımdan bu yana hep boynumdaydı ozamanlar okuma yazma bilmediğim için kolyenin üstünde cadı yazdığını söylerdi okuma yazma öğrendiğimde orda sude yazdığına daha çok inanıcam. Neyse yarın okula başlıyorum...
1. Sınıftayım ; sınıfım 52 kişi baya bi kişi var şubem 1/E benim kaderim sanırım ANNE nasıl yazılıyor sayılar nasıl yazılır, nasıl okunur burda öğrenicem seni seviyorum yazmayı hayatımı burda öğrenicem burası benim Hayatımı belirliycek en sevdiğim arkadaşlarım oldu Berna , buse , duygu , esra ve bi tane daha duygu :D çok seviyorum onları bakalım nasıl bir arkadaşlığımız olucak
Öğretmen içeriye girdi biz ayağa kalktık "Günaydın" arkadaşlar dedi biz nedeniceģini az çok tahmin etmiştik bizde hep bir ağızdan " Sağol " dedik ve öğretmenimiz buyrun dedi yerimize oturduk sıralara sığmıyorduk 3 kişi hatta zayıf olanlar 4 kişi falan oturuyordu haksızlıktı aslında ama yapacak birşey yoktu. Bizim okulumuz pek modern bir okul değildi hatta hiç değildi. Bir hafta böyle geçti herkes birbiriyle tanışıp kaynaşmıştı herşey güzel gidiyodu bende yarın sabah okul olucağını bildiğim için erken yatıcaktım yatmaya hazırlanırken ayak sesleri duydum biraz korkmuştum odamın ışığının açıldığını gördüm ve arkamı döndüm meğersem annemiş.
- Suzan (annesi) : ödevlerini yaptın umarım dedi .
- Sude (ben) : Evet anne bitirdim. Bişey sorucam.
- Suzan : Sor.
- Sude : Neden ürpertici ve sessiz bir şekilde geldin çok korktum.
- Suzan : uyuyorsan ses yapmayayım diye düşünmüştüm hadi iyi geceler
- Sude : Sanada anne.
Yeni bir gündü yeni bir hafta nasıl olucaktı allah bilir. Hızla hazırlandım ve evden çıktım okulun yolunu tutmuştum bir kaç arkadaşımla karşılaştım anneleri okula bırakmak için yanların da gelmişti. Benim annem çalışıyordu sabah erkenden giderdi işe ben tek başıma gidip gelirdim okula annem çalışmasaydı bile onunla gitmezdim , bence insan kendi işini kendi halletmeli korkmamalı , konuşkan ve cesaretli olmalıydı.