Evet.. İşte o an Dicle'nin kolunu cimciklediğim an! Karşıda çok tatlı bi çocuk görmüştüm, adını bile bilmiyordum.Çok heyecanlanmıştım. Ne yapacağımı bilmiyordum. Birden Dicle'yi onun olduğu tarafa itelemeye başladım. Duvarın kenarındaki bankta oturuyorlardı. Yanında iki arkadaşı daha vardı.Birlikte takıldığı bi grubu var herhalde. Neyse, biz yanlarına gidecekken zil çaldı, bu zilin kötü yanlarında biriydi.Onu göz ucuyla her fırsatta kesiyordum.Hayatımda sivilceli olsada gözüme çok tatlı görünen birine rastlamıştım.Yanındaki çocukta fena sayılmazdı. Sanki eroin çekmiş gibi bir tipi vardı ve sürekli gülüyordu. Bu onun bi hastalığı galiba. Dicle'nin de gözü o çocuğa takılmıştı. Yeni planım onların adlarını öğrenmek ve onları biraz daha tanımaktı.Aradan bir gün geçti. Çarşamba günüydü. Seçmeli dersler vardı. İlk dersimiz yazarlıktı.Dicle'yle oturuyorduk sırada.Camdan bakarken o çocuk geldi, okulun kapısından geçti ve okula girdi. Mehmet Abi'ye günaydın gibi bişey dedi ve gülümsedi, çok güzel gülüyordu. Ondan biraz hoşlanmıştım galiba.
