You Complete Me ®

Chapter 2

Jacey's pov:

Ik loop de badkamer in en spring in de douche. Na een tijdje onder het warme water gestaan te hebben stap ik weer uit de douche. Ik doe mijn undies en bh aan en loop naar mijn kamer . Ik zie Dylan op mijn bed zitten. Hij kijkt even op van het scherm van de pc en glimlacht. "Hey" zegt hij terwijl hij zijn aandacht al terug op zijn scherm heeft gericht. 'Hay" antwoord ik. We maken er geen probleem van dat we elkaar in undies zien, we kennen elkaar daar al veel te lang voor. Normaal zou hij wel een of andere sexistische opmerking hebben gemaakt maar ik denk nu dat hij zijn Mate heeft gevonden dat hij daarover is zeker? Ik kijk in mijn kast . Wat zou ik moeten aandoen? Niets te duur want die zullen toch scheuren als we onverwacht moeten veranderen. Dus ik besluit om gewoon een skinny jeans en een oversized pull aan te doen. " Heb jij een idee waarom Midnightmoon ons wil zien?" vraagt Dylan als ik naast hem kom zitten. "Nee geen idee, mijn vader weet ook niet waarom dus ja..." antwoord ik in gedachten verzonken. Het is echt vreemd dat ze ons willen 'zien'. Ze hebben nog nooit ons allen willen zien. Laat staan dat ze het ons vragen. "Jha..." antwoord hij vaag . Na een tijdje hoor ik mijn vader roepen dat we gaan vertrekken.

Terwijl we in de auto zitten voel ik mijn wolf steeds onrustiger worden en ik heb geen idee waarom. We naderen de grens tussen onze twee territoria. Na en tijdje in complete stilte gereden te hebben komen we aan bij de grens. Mijn vader parkeert de auto en we stappen uit. Ik zie al bijna heel onze pack opgesteld staan. Dylan loopt meteen naar Amber en kust haar vol op de mond. We stellen ons op, mijn Dylan's en Drake's vader van voren. Ik Dylan's zus en onze moeders komen achter hen,een beetje meer verborgen. Daarachter hun sterkste mannen. En daar rond de rest van de roedel. Ik ruik weer de geur van deze morgen maar dan wel heel zwak. Ik vraag me af wat het zou kunnen zijn... Eten misschien? Ik weet het niet. Na een tijdje heb ik het gevoel dat de geur steeds sterker wordt. Na een tijdje kan ik nog met moeite mijn wolf onder controle houden, de geur maakt haar zot. Op dat moment hoor ik honderden voetstappen. De Midnightmoon pack komt in zicht. Ik zie ,wat ik vermoed zijn de Alfa’s naar voren komen en ze gaan in dezelfde opstelling als ons staan. De geur is nu zo sterk dat het echt moeilijk is om mijn wolf onder controle te houden . Mijn ogen worden naar de richting van de verrukkelijke geur getrokken. Ik laat mijn ogen over Daxon en zijn Beta glijden en dan over twee jongens rond mijn leeftijd, wat ik vermoed zij twee van zijn zonen en dan blijven mijn ogen geschokt steken. Heel mijn wereld staat stil, ik verstijf helemaal. Voor mij staat de mooiste jonge die ik ooit heb gezien! Zijn donkerbruine haren en zijn helderblauwe ogen laten me bijna flauwvallen. Ik zie hem onrustig heen en weer kijken tot zijn ogen de mijne ontmoeten. Hij kijkt me geschokt aan. Mijn adem stokt in mijn keel als ik begrijp wie hij is. Mijn wolf wordt helemaal gek! *"MATE!!!"* Schreeuwt ze naar me. Ik kan haar maar met moeite houden. Het enige wat zij wil is hem bespringen en door hem geclaimd worden. Ik zie zijn ogen zwart flitsen en ik zie dat ook hij met moeite zijn wolf kan houden. Dat is wanneer ik besef wie hij is. Hij is de zoon van de Alpha van de pack waar we de grootste ruzie ooit mee hebben. Mijn vader heeft me nog voor hem gewaarschuwd! *"Hij is je MATE!"* roept mijn wolf klagend. Ik probeer mijn aandacht bij het gesprek te houden. Mijn vader begint te praten "Waarom wilde je ons zien?" vraagt hij met een dreigende ondertoon. " De dochter van onze Beta is weggelopen uit onze roedel. En nu we hier zijn weet ik al dat ze bij jullie is!" zegt Daxon woedend. Dan begint hun Beta te praten. "Amy, kom hier nu!" roept hij kwaad ."Mijn Mate gaat helemaal nergens heen!" gromd Dylan dreigend. "Tis niet waar he!" zucht Daxon grommend. "Is hij jouw mate?!" vraagt Ambers's vader dreigend. "Ja en ik ga hier niet weg!" zegt Amber zelfverzekerd. "Jij komt nu mee naar huis!" roept haar vader kwaad. "NEE!" roept Dylan razend. " Ze heeft jullie Pack verlaten en is nu deel van die van ons." zegt mijn vader zo rustig mogelijk. Ambers's vader gromd luid. Dan draait hij zich om en loopt weg. "Dit is nog niet voorbij" Zegt Daxon terwijl hij zich ook omdraait en wegloopt. Ik heb het gesprek niet aandachtig kunnen volgen. Het enige waar ik mijn aandacht op kon richten was op mijn Mate. Ik voel een brandend verlangen vanbinnen in me. Ik laat een gesmoorde grom ontsnappen uit mijn mond. Door dit geluid zie ik zijn ogen een paar tinten donkerder worden van verlange. Hij geeft een gesmoorde kreun als antwoord. Ik zie de rest van zijn Pack zich ook omdraaien en terug hun territorium insprinten. Hij is de laatste die nog op de vlakte staat. Hij geeft me een laatste blik vol verlange voor ook hij zich omdraait en wegloopt. Ik voel mijn wolf vanbinnen ineenkrimpen van pijn. Ze wil alleen maar bij hem zijn, hem Voelen. Ik moet hem terug zien! Ik heb hem Nodig! "Kom we moeten gaan." zegt Dylan terwijl ook hij het bos weer inloopt. Als ik me omdraai heb ik pas door dat iedereen al bijna vertrokken was en ik alleen maar naar een lege plek heb zitten staren. Oppeens zie ik Amy staan. Ze kijkt me bezorgt aan en ik weet dat ze het weet, aan de manier waarop ze me aankijkt, vol medeleven. Ik loop naar haar toe. Ze slaat haar armen om me heen. Ik sla mijn armen ook om haar heen. Op mijn gezicht staat geen enkele emotie. Ik ben te geschokt. "Waarom?! Waarom ik? Waarom hij,... ik? Waarom? Kon het niet gewoon?... Agh!" schreeuw ik gefrustreerd uit. "Ik weet het" zegt Amy zacht. Ik voel de woede door me heen razen laat Amy los en stormt weg, diep in de bossen.