The farthest near

part 1

WR.POV

صدای آرمی ها کل منطقه رو برداشته بود. به معنای واقعی کلمه داشتند فریاد میکشیدند و هیچی نمیشد از اون فریاد ها فهمید.

بعضی ها داشتند با پسرا می‌خوندن. یک دسته داشتند اسم بایساشون رو داد میزدن و دسته ی سوم فقط داشتن جیغ میزدن و گریه می‌کردند اما مجموع صدایه این جمعیت دلیل خوشحالی و اون هفت نفر روی استیج بود.

این صدا کافی بود که بدون فکر کردن به خستگیشون ،کوفتگی بدنشون و حتی رفتن نفساشون پر انرژی تر از قبل ادامه بدن.

با شروع شدن ترک بعدی و خوندن تهیونگ دوباره استادیوم رو هوا رفت

첫눈에 널 알아보게 됐어

ترک DNA همیشه جزو مورد علاقه های کوک
روی استیج بود.

چون بعدا پیش منیجر با دلیل اینکه جزو از دنسشون بوده میتونسته راحت تهیونگ و لمس کنه در صورتی که زل زدن به همدیگه با تمام وجودشون ابدا جزو دنس نبود!

اره نبود معلومه که نبود فقط قرار بود دستای هم رو بگیرن و به دو جهت مخالف بچرخن نه اینکه با چشماشون بهم دیگه بخندن با کشیدن دستاشون روی سر همدیگه به مردن بفهمونن که نمیتونن بیشتر از این عاشق همدیگه باشن.

بعد از چند ثانیه از هم جدا شدن .هر دو خوب می‌دونستن که اگه یکم دیگه ادامه بدن به چه احمقایی قرار بود راجبش جواب پس بدن.

کنسرت بالاخره با کارهای شیرین و کیوت پسرا و حرفایه آخر قشنگشون به پایان رسید.

پسرا استیج رو ترک کردن و وقتی که دیگه کاملا دوربین ارمیا و نگاهشون در دسترس نبود کوک به سمت ته دویید و بوسه ی کوچیک و بامزه ای روی گونه تهیونگ گذاشت و باعث شد که ته با لبخند برگرده و لب هاش رو ببوسه.

همونطور که پشت پسرا میرفتن ته گفت

_امشب خیلی اموالم و بهشون نشون دادی بنظرت زیادی ایت پکات رو به رخشون نکشیدی؟

کوک خنده ای کرد و جوابش رو داد

+فقط میخواستم بهشون خوشبگذره

*اره خیلی بهشون حال دادی لعنتییی توییتر ترکیده هر جایه تایم لاین میگردم عکس تو با قیافه خر ذوقته که عین منگلا بلیزتو دادی بالا و با عضله هات با روح روان ارمیا بازی کردی.

جین با تن صدایه بلند و تیکه انداز طورش گفت که باعث شد صدای خنده ی پسرا و استف های کنارشون شنیده بشه

تهیونگ با کوفتگی که از صداش مشخص میشد گفت:
_بچه ها بجنبید امشب نوبت منه برای لایو

و به شونه ی جیمین زد و ادامه داد:
_شماهم توش شرکت میکنی داداش

جیمین‌ با قیافه ی ودف طورش پرسید

×وااا به من چه لایو خودته
_جیمینا خواهش میکنم ...