Issızdı geceler yırtardı tırnaklarıyla gündüzden geriye kalan tek tük aydınlıkları. Sonra başlardı sarmaya dünyayı bir anne merhametiyle ama bu bir ayının severken yavrusunu öldürmesi gibi boğardı dünyayı karanlıkta. Tekrar güneş doğardı sonra kaçacak gölge arardı gece bulamayınca saklanırdı bir kuytuya sinmiş bir aslan edasıyla.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bekle
RandomKudurdu yine düşünceler dinlemedi vicdanı Acımadı elbisesizlere, ekmeksizlere vurdu Tekrar tekrar vurdu oyuncak sandıklarına Bir baktıki kırbaç yırtmış kendi kalbini
