Bazen herkes birilerinin kendini anlamasını bekler.Konuşmaz ama. Yazsın ister.En ufak sözcükten ses tonundan anlaşılsın ister.Herkes derdini anlatır ama dinlemeye gelince kenara çekilir. Herkes aynı şeyi yaşıyor,bu dert mi?,sıktın artık,veya dinliyor gibi yapıp yapmazlar...
Birçok kişinin aslında doğru bildiği yanlışlar.
Her dinleyen anlamaz ama. Anladım der geçer. Anlamak bazen de dile gelmez. Söylenecek o kadar söz vardır ki dilin ucunda takılır kalır. Sonra da "Sen beni anlayamazsın,anlamıyorsun"derler. Kimse bilmez aslında onun da neler yaşadığını. Herkes kendi yaşadığını bilir aslında. Ne kadar arkadaşın olursa olsun geceleri kafanı o yastığına koyunca aslında kendinle baş başa kalıyorsun. Canının yandığı zamanlar oluyor belki. Ağladığın zamanlar oluyor belki. Eskiye dönmek isteyip kadar cesaretli yine aynılarını yaşarım diye korkak biri olur insan. Kendine bile itiraf edemez bazen. Hani demiştim ya "Sen beni anlayamazsın,benim yaşadıklarımı yaşamadın"diyenler var
Kimse kimsenin ne yaşadığını bilecek kadar akıllı veya zeki değil.
Bunun için de özel bir güce falan gerek te yok
Basit aslında herşey. Kendini küçüklüğünden itibaren değersiz eksik hisseden insanlar ileriki hayatında da böyle devam eder. Hep suçu kendilerinde ararlar. Hep başkalarını mutlu etme işinde gezerler. Bunları yapana da halk arasında"MAL" diyoruz.
Kimse bilmek istemez. Öğrenmek istemez. Bakmak istemez. Eksiklik nerde onu ararlar. Gerek bile duymazlar
Aslında bizim geride kalmamızın sebebi de Bu:düşünmüyoruz arkadaşlar.
Hepimiz bir kusur arıyoruz. Karşımızdakinin neden,niye öyle olduğunu bilmek istemeyiz.
Çözüm yolu aramayız.
Bunu bana müzik öğretmenim söylemişti.
O zaman aslında ben birşeyleri fark ettim. Birçok kişi gibi gülsem de Bu lafın ne kadar anlamlı olduğunu şimdi daha iyi anlıyorum. Karşındaki seni her ne olursa olsun her şekilde yargılar. Nie diye sormaz.
Sen kendini hep suçlu, eksik hissedersin.
Acının olgunlastırdığını ben küçük yaşlarda öğrendim. Sevdiklerinin birer birer elden gitmesi,sevdiğin kişilerin seviyor"muş" gibi yapmasını,canım dediğinin can yakan ilk kişi olduğunu öğrenerek hayata başlamak o kadar kolay değil
"Anlatsam roman olur" deriz ya bazen hatta çoğu zaman. Herkesin bir hikayesi olduğunu unutur çoğu kişi. Herkes kendi hikayesinin başrolü aslında. Bir duvar kenarından sevdiğini sevdiğiyle izlerken görürsün bazen yutkunamaz,konuşamazsın. Gülüp geçersin dimi.
Boğazda bir ağrı oluşur. Yutkunamaz,ağlamak ister ama ağlıyamaz.
Hikâyenin başrolü sensin işte. Olay burada gerçekleşmeye başlıyor. Sen farkında bile olmadan ip yumağı gibi geliyor.
Sonrası acı pişmanlık "Keşkelerr"
Insani da bu "Keşkelerr" yıpratır.
Ölüm gelir kapiya o zaman anlarsın zamanın ne kadar kısa olduğunu.
~______~
Çok gülen insanlar vardır elbet hepimizin çevresinde. En ufak şeylere bile. Saçma sapan hareketlere bile.
Aslında onlar acısını bu şekilde gizleyebiliyorlar.
Tek başına kaldıklarında yaptıkları şey kendilerini hep güçlü hissettirmek için gülmeleridir
Gülmek onlar için bir güç aslında.
Hani arabaya binerken anahtar lâzımdır ya heh
Onlar içinde dışarıda mutlu gözükmek için gülmek bir anahtardır....
Hayatınız ne zaman değişiyor biliyor musunuz?
Kendinizden başka size yardım edebilecek kimsenin olmadığını anlayınca.
Acı dimi . Zoruna gidiyor insanın . Nasıl ben tekim
Doğmadan önce milyonların arasından 1. Olan sen tek kaldın.
Tuhaf...
Kendinle baş başa kalıyorsun işte. Kendini dinliyor,eksiklerini buluyor,kabulleniyor
Hayata devam ediyorsun.
Başta demiştim ya hani birilerine anlatma ihtiyacı oluyor insanın, anlasınlar istiyorlar
Aynı acıyı yaşayanlar birbirini anlamak ister.
Birbirinin yaralarını sarmak ister. :)
Ne kadar acı değil mi?
Bazen karşımızda ki bizim onu anlamadığımızi düşünür.
Anlamak sözcükler le karşılık vermek değildir.
Anlamak hissetmektir hissetmek
Kimsenin acısını hafife almamalı bence kimse
Herkes kendi hikayesinin başrolü sonuç ta.
Sen ve ben
Sen ve o
Sen ve biz
Sen ve onlar
Hepimiz aynı kitabın içinde farklı hikâyeleriz
Bazılarımız güldürür,bazılarımız ağlatır,bazılarımızda sinirden küplere bindirir...~ :)
Eğer yanlız kaldığını düşünürsen bilmeni isterim ki
O gecenin bir sabahı var.
O karanlığın bir aydınlığı var
Kendini kaybettiğini düşünürsen bambaşka biri olacağını unutma.
Unutma küçük kelebeğim "Acın bir bardak suya bakıyor"....🦋
