STELLJUN (MEMORIES)

Memories

Wrong Typo ahead!!!!

ENJOY reading.......

______________________________________

Nagising ako sa liwanag na nag mumula sa labas nang bintana, minulat ko ang aking mga mata at inilibot ang paningin sa loob nang isang kwarto

Nakita ko naman ang isang nurse na nakatayo sa gilid ko

"Oh, sir gising kana wait I'll call your family" wika nito saka nag madali lumabas

Napansin kong may nakakabit na mga bagay sa braso ko, pinag masdan ko ang mga ito nang biglang bumukas ang pinto

"STELL! finally your awake" sabi ni Pau habang papalapit sa akin

Hindi ako makasagot tinitigan ko lamang ito hanggang makaratimg ito kung saan ako nakapwesto, naupo ito sa gilid nang kama

"Are you okay? Wala bang masakit sayo? Or do you need something? Just tell me okay?" Sunod sunod nitong tanong sa akin

"Uhhm im okay po, ikaw are you okay" tanong ko

"Diba sabi ko sayo na, im strong enough?" Nagulat naman ako sa sinabi nya

"Oo nga pala, ikaw si Batman" natatawang sabi ko rito

"Uhhm, Stell okay ka lang ba talaga?" Tanong nitong muli at hinawakan ang mga kamay ko

"Uhhm, anjan ka na eh, diba sabi ko sayo..... Ikaw yung lakas ko" at hinawakan ko rin ang mga kamay nito at napangit sya nang bahagya sa mga sinabi ko

"Finally... Bumalik na si Ste, yung mahal ko (sabay ngiti) at sa tingin ko rin magaling kana" sabi ni Pau at pinindot ang ilong ko

Tanging ngiti nalamang ang naisagot ko, niyakap naman mya ako mula sa pag kakaupo nya kaya sinuklian ko din ito nang yakap

"I love you Stell, always remember im here always no matter what happens okay" at mas lalo pa nitong hinigpitan ang yakap sakin

"I love you too Pau, i love you always" sagot ko at hinigpitan din ang pag kakayakap ko sa kanya

"Uhhhmmm, okay tama na sobrang oa na natin hahahaha" he ask while laughing

"Wala ka bang ginagawa?" Tanong ko sa kanya, alam kong busy ang boyfriend ko sa business na pinapatakbo nya

"Actually i am, then I'll be right back okay? Wag kang gagawa nang ikasasakit mo, saka kumain ka babalik ako" sabang pi na pat nya yung ulo ko

"Uhhmm, hintayin kita" sabay ngiti ko rito at niyakap akong muli

"Sige na, bye bye balik ako agad promise okay" sabi nya habang nag lalakad pa atras palapit sa pinto

At nang makalabas na si Pau bigla kong nakaramdam nang lungkot feeling ko parang may mali ipinikit kong muli ang aking mga mata nang biglang mag bukas itong muli kaya napamulat ako sa pag aakalang si Pau ang nag bukas nito

"Pa-" naputol ang sasabihin ko nang makita ko si Justin na umiiyak papalapit sa akin

"Stell!!!!!" He said while huging me, umiiyak ba sya?

"Stell, finally your awake, are you okay, mayasakit ba sayo just tell me okay?" Nagulat naman ako sa sinabi ni Justin it's quite similar sa mga sinabi ni Pau kanina kaya napa smile ako

"Pareho talaga kayo nang nang pinsan  mo pinag biyak ba kayo?" nakita ko naman na nag iba ang expression ni Justin kaya hinawakan ko ang ulo nito at ni pat

Alam kong nag alala din sya kay Pau dalawa kaming na aksidente pero ako siguro yung napuruhan that's why ako lang ang naka confine

"Ehh, kase naman you've been asleep for almost 2 weeks, namiss kita sobra" sabi nito sabay yakap sa akin nang mahigpit at umiiyak