Düğün hazırlıarı başlamıştı ayhanla bir parçada olsa ısınmıştım kemal derseniz o çoktan terk etmişti istanbulu evet artık kalbimdeki yaraların hepsi yavaş yavaş kapaniyordu mutluydum artık evlenme gecesi geldi dügün oldu evlendik mutluydum kanatlarım vardı sanki uçuyordum en mutluda bendim o gün ama kemal o hep aklımın bir kosesindeydi ama o gece onu orada unutmustum bitti dedim artik kemal yok dedim ayhan var dedim kendi kendime...
