Hyunjin den
Artık saklayamıyodum her seferinde felixi istiyordum üvey kardeş oldugumuzu asla bilmicek diye sözverdirmişti üvey babam ama bunu yapamicaktım herşeyi anlatıcaktım en azından felix daha fazla üzülmezdi benim haraketlerim yüzünden o sırada felix aradı
Açmicakmısın hyunjin
Han napıcam bilmiyorum ama bu saate araması tuhaf o mesaj dan sonra tirip atar konuşmaz Dı
Tekrar ara belki Bi sorun vardır hyunjin
Hemen telefonumu çıkarıp aradım ama açmıyodu ikinciye aradım yine açmadı ben eve geçiyorum diyip direk çıktım arkamdan seslenmesini umursamadan neyse ki evlerimiz uzak değildi beş dk lık yol ne vardı ne yoktu evi görmemle içimi korku sardı felix karanlıktan korkardı evde oldugu sürece de her ışıgı yakardı neredeyse ama bu sefer hayır evden çıkmış olmaz diyip kapıyı gürültüyle çaldım evde değildi gidebileceği tek arkadaşı vardı hemen minhoyu aradım
Hyunjin sen ararmıydın ya
Felix nerde minho
Bilmiyorum beni de aramış ama açamamıştım aradan 10 15 dk sonra aradıgımda açmadı niye sordun
Evde deil
Telefonu kapatıp cebime koydum minho nun evine dogru koşmaya başladım sadece oraya gidebilirdi o sırada yerde yatan
Felixi gördüm yanındaki iki kişi felixe bakarak konuşuyorlardı beni görünce kaçmaya başladılar hemen felixin yanına gittim karetsin çok kötü gözüküyordu canı yanmıştı canımın canı yanmıştı sırf benim salaklığın yüzünden
Yavaşça kucağıma aldım ve eve dogru gittim kısa sürede eve varmıştım Felixi yatağıma yatırdım ve yaralarına pansuman yaptım yavaş yavaş gözlerini açıyodu felix özür dilerim benim hatam
Küçükk aglayıp sızlanma başımda dedi ben gülüyodum çünkü ondan hem haş olarak hemde boy olarak büyüktüm ama o yaş kısmını bilmiyordu ama yine de ilk dogan bendim
Asıl sen küçüksün diyip gıdıkladım
Gülme sesi birden durdu gözleri dolmuştu felixin hemen yataktan kalktım canın mı acıdı dedim
Kafasını hayır anlamında salladı
Hyunjin beni bırakma Bidaha dedi
