Dromen in Kleur

Hoofdstuk 4

"Je weet.." "Ja" onderbreekt hij me. Hij weet wat ik bedoel. "Ik weet dat je homo bent" hij maakt mijn zin af. Opnieuw zit mijn hart in mijn keel. Ik durf hem niet aan te kijken. Ik denk na. Overdenken. Iets waar ik erg goed in ben. Misschien vind hij me wel walgelijk? Wat als ik de bankzitters uit wordt getrapt door dit?

Ik begin hem helemaal te stressen. Mijn voet die nog steeds tussen zijn benen in ligt begint te trillen. Hij merkt het op. De stilte is luidt. De gedachtes in mijn hoofd zijn nog luider. Het voelt alsof er dingen naar mijn hoofd worden geschreeuwd. Ik voel een vinger over mijn voet strelen. Het voelt fijn. De vinger streelt langzaam over de bovenkant van mijn voet. Langzaam kijk ik omhoog, recht in zijn ogen. Zijn ogen staan liefdevol. Alle gedachtes in mijn hoofd dempen binnen één seconde.

"Je bent niet boos?" Krijg ik er met moeite uit. "Boos?" Hij duwt mijn been weg en gaat op het randje van de bank zitten waardoor onze benen tegen elkaar aan zitten. "Mat.." begint hij. "Ik hou van je.." "Wie of wat je ook bent." Ik heb nog nooit zulke lieve woorden uit iemands mond horen komen.

Zijn hand leunt op mijn been. "Kom hier" hij gaat staan en spreid zijn armen. Ik sta op en sluit me in zijn armen. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en voel zijn hand op mijn achterhoofd rusten. Het voelt vertrouwd. Ik voel me zo vertrouwd bij hem.

Hij maakt ons los uit de knuffel. "Kom we moeten gaan" ik kijk achter me op de klok. "Kut ja" Ik wil me net omdraaien als ik een hand mijn arm vast voel pakken. "Wacht" ik draai me half terug naar hem. Zijn hand gaat langzaam richting mijn wang. Zijn duim strijkt over mijn wang. Hij veegt een traan weg. "Het is oké.. Matthy'' Ik weet even niet wat ik moet zeggen. ''Kom we moeten nu echt gaan'' zeg ik dan maar.

Zodra ik de deur achter me dicht gooi word ik gebeld. "Wacht ff Koen belt me'' zeg ik tegen Rob die voor me uit loopt. Ik neem op. "Jo gast'' "Jooo'' hoor ik aan de andere kant van de lijn. Zijn stem is helemaal schor. ''Heb je gebeft'' vraag ik. Hij lacht, maar het klinkt raar door zijn stem. ''Sorry een beetje last minute, maar..'' Hij kucht een paar keer om het verliezen van zijn stem tegen te gaan. "Milo, Raoul en ik zijn alle drie ziek, dus de opnames gaan niet door.'' "Oh" Ik kijk naar Rob. ''Wat?'' gebaard hij naar me. "Naja jammer dan, beterschap verder'' En ik hang op. ''Opnames gaan niet door.'' Zeg ik tegen Rob. "Nah lekker dan" zegt hij. "Ze zijn alle drie ziek'' "Alle drie?'' ik knik.

"Dan kan ik weer lekker helemaal terug rijden naar Eindhoven.'' "Nee'' ik val hem in de rede. Ik schrik er zelf een beetje van. ''Wil je hier blijven?'' Ik kom onzeker over. Dat ben ik ook. Ik ben bang om afgewezen te worden. Zelfs voor zoiets kleins. "Echt?'' Hij kijkt vrolijk. De onzekerheid verdwijnt meteen. We lopen de paar meter die we van huis waren terug. Ik steek de sleutel in het slot en open de deur.

''Film kijken?'' vraag ik. "JA, horror graag." Zegt hij enthousiast. Toen we nog samen woonden in Casa Del Huts deelden we altijd onze liefde voor horrorfilms. Op een gegeven moment was het zelfs een deel van ons avond routine. Sinds we niet meer samen wonen hebben we nooit meer samen een horror film gekeken. Eerlijk gezegd heb ik het wel gemist, maar ik weet niet of dat wederzijds is. 

Ik vind het zo leuk dat er al zoveel mensen zijn die mijn boek lezen, dus er komt straks nog een hoofdstuk online!!! Vergeet vooral niet te stemmen, dat waardeer ik heel erg <3