Βρισκόμαστε λίγο μετά το τέλος της εξεταστικής, καλοκαίρι, αρχές Ιουλίου κι εγώ ετοιμάζομαι για ένα ακόμα καλοκαίρι στο νησί των ανέμων. Ναι για τη Μύκονο μιλάω! Εδώ και λίγα χρόνια τα καλοκαίρια μου σημαίνουν Μύκονο.
«Μαρίνα, έτοιμη; Φεύγουμε!» φώναξε η μαμά.
«Δώστε μου 5 λεπτά και κατεβαίνω» απάντησα κι έβαλα τα τελευταία πράγματα στη βαλίτσα. Αυτή λοιπόν είναι εγώ, Μαρίνα Παπαναστασίου. Είμαι 21 ετών και μόλις τελείωσα το τρίτο έτος στο Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων και Τουρισμού στην Κρήτη.
«επιτέλους κορίτσι μου, θα χάσουμε το πλοίο» είπε η μαμά και μπήκε στο αυτοκίνητο αγχωμένη.
«άστη ρε μάνα! Πήρες όλες τις μάσκες μη δούνε τα μούτρα σου ξαφνικά στο νησί και τρομάξουν;» ρώτησε ειρωνικά ο αδερφός μου.
Δεν θυμάμαι μια φορά στα τόσα χρονιά να μην πάω κόντρα με τον Μάνο. Ένα χρόνος διαφοράς στα μάτια του έμοιαζε πολύς και νόμιζε ότι μπορούσε να με κάνει ότι θέλει σαν μεγαλύτερος.
«εδώ αφήνουν εσένα να κυκλοφορείς ελεύθερος όλο το χρόνο σε μένα θα κολλήσουν;» απάντησα το ίδιο ειρωνικά κι μπήκαμε στο αυτοκίνητο να φύγουμε.
Κάπως έτσι ξεκινούσε το φετινό μου καλοκαίρι το οποίο έμελλε να αλλάξει τη ζωή μου.
Φτάσαμε στο λιμάνι πάνω στην ώρα. Μόλις είχαν αρχίσει να επιβιβάζονται όλοι, έτσι λοιπόν κι εμείς πήραμε τις βαλίτσες μας κι επιβιβαστήκαμε.
Σε όλο το ταξίδι παίζαμε χαρτιά με τον Μάνο και η μαμά διάβαζε βιβλία, γιατί αλλιώς οι ώρες δεν περνούσαν.
«και για πες, τον χαιρέτησες πριν φύγουμε;» με ρώτησε ο Μάνος καθώς παίζαμε.
«είσαι τρελός; Ούτε καν! Δεν θέλω να έχω καμία σχέση ούτε μαζί του ούτε μαζί της!» απάντησα νευριασμένα
«εγώ σου είπα να τον δείρω δεν μ' άφησες!»
«σιγά μη του δώσω τόση αξία ρε Μάνο. Αφού ήθελε να πετάξει τόσα χρόνια στα σκουπίδια δικαίωμα του! δεν θα σκάσω κιόλας! Και να σου πω και κάτι; Ίσως είναι καλύτερα έτσι! Είμαι η μοναδική από τις φίλες μου που πέρασε το μισό μέρος της φοιτητικής μου ζωής με σχέση, καιρός να δω και την άλλη πλευρά της φοιτητικής ζωής!»
«εσύ ξέρεις sis! Πάντως αν τον δω στο νησί δεν τη γλυτώνει να ξέρεις!»
«αχού μωρέ, μ' αγαπάς καταβάθος!»
«Σσς, μη σ' ακούσει κανένας και ξεφτιλιστούμε!» είπε και του πέταξα τα τσιγάρα.
Όντως μ' αγαπούσε ο Μάνος. Κι εγώ τον λάτρευα. Είχαμε μόνο ένα χρόνο διαφορά οπότε ουσιαστικά μεγαλώσαμε μαζί. Πάντα με φρόντιζε και με πρόσεχε! Κι εγώ το ίδιο. Ότι κι αν γινόταν ήξερα πως μπορώ να βασιστώ πάνω τους, και στο Μάνο και στο Γιάννη, το μεγάλο αδερφό.
DU LIEST GERADE
Εκείνο το καλοκαίρι
RomantikΈνα καλοκαίρι, μια βουτιά στη θάλασσα και μια γνωριμία. Όλα ξεκίνησαν όταν η Μαρίνα γνώρισε το Φίλιππο. Δύο παιδιά από δύο τελείως διαφορετικούς κόσμους. Εκείνη, γόνος πλούσιας οικογένειας. Εκείνος, υπάλληλος στη ξενοδοχειακή μονάδα του πατέρα της...
