°Helping the Bad boy°

Part 3

Είχα μείνει να τον κοιτάω μη ξέροντας τι να κάνω ή τι να πω!!!!!!

Να:"Εμμμ, πρέπει να φύγω!!" λέω μετά από λίγο ως δικαιολογία και σηκώνομαι από το παγκάκι, περνάω από δίπλα του και εκεί που πάω να κάνω το πρώτο βήμα ώστε να απομακρυνθώ από κοντά του με πιάνει από το χέρι με δύναμη και με κολλάει στο τοίχο που υπήρχε από πίσω μου

Αλ:"Φραουλίτσα, δεν πρόκειται να φύγεις τόσο εύκολα από εδώ!!!!" λέει και βάζει το ένα του χέρι στην μέση μου ενώ με το άλλο στηρίζεται στον τοίχο. Φέρνει το σώμα του ποιο κοντά στο δικό μου ώστε να μην μπορώ να φύγω με κανέναν τρόπο, με κοιτάει στα μάτια και το πρόσωπο του το φέρνει σε τέτοια απόσταση ώστε να είναι αρκετά μακριά από το δικό μου
Αλ:"Λοιπόν....... Θα με βοηθήσεις σε κάτι που θέλω και θα πρέπει να κάνεις αρκετά πράγματα για να με βοηθήσεις!!!" λέει και πλησιάζει το πρόσωπο του κοντά στο δικό μου

Να:"Δεν θέλω να σε βοηθήσω, να με αφήσεις στην ησυχία μου θέλω!!" του λέω και με τα χέρια μου αρχίζω να τον χτυπάω στο στήθος ώστε να με αφήσω να φύγω, αλλά αντί για αυτό φέρνει το πρόσωπο του ακόμη ποιο κοντά στο δικό μου και το κράτημα του γίνεται ακόμη ποιο σφιχτό

Αλ:"Δεν ήταν ερώτηση, ήταν απάντηση!!!" λέει και τα μάτια του από κάστανα αρχίζουν να παίρνουν την απόχρωση του μαύρου, που σημαίνει ότι αρχίζει να θυμώνει
Αλ:"Λοιπόν άκου προσεκτικά τη θέλω...." λέει και κάνει μια παύση πρώτου αρχίσει πάλι να μιλάει
Αλ:"Θέλω να με βοηθήσεις ώστε να κάνω την Ξένια να ζηλέψει κατά κάποιο τρόπο και να γυρίσει πάλι πίσω σε εμένα!!!" λέει πολύ ήρεμα σαν να είναι το ποιο φυσιολογικό πράγμα στο κόσμο

Να:"Και γιατί διάλεξες εμένα για να σε βοηθήσω???" τον ρωτάω καθώς τον κοιτάω στα μάτια, πλέον τα μάτια του είχαν πάρει την απόχρωση του μαύρου κάτι το οποίο με τρομάζει λίγο

Αλ:"Γιατί είσαι ο μόνος άνθρωπος που μπορώ να συνεννοηθώ χωρίς να τσακωθώ, με όλους τους άλλους πλακώνομαι!!" λέει και εγώ τον κοιτάω με ένα ειρωνικό βλέμμα κάτι το οποίο έκανε και ο ίδιος

Να:"Δεν θέλω να σε βοηθήσω και δεν θέλω να με μπλέξεις σε αυτή την ιστορία!!" του λέει και αρχίζω πάλι να ψάχνω τρόπο ώστε να ξεφύγω από το κράτημα του άλλα δεν κατάφερα τίποτα πάλι

Αλ:"Δεν παίζει να την γλιτώσεις θα με βοηθήσεις φραουλίτσα!!!!" λέει και φέρνει το πρόσωπο του ελάχιστα εκατοστά μακριά από το δικό μου
Αλ:"Λοιπόν έχουμε πολλά να πούμε, αλλά δεν μπορούμε να τα πούμε εδώ. Το μεσημέρι θα φύγουμε μαζί και θα πάμε να μιλήσουμε στο σπίτι μου μιας και μένω μόνος!!" λέει και απομακρύνεται από κοντά μου μιας και χτύπησε το κουδούνι οπότε πρέπει να πάμε στης τάξης μας. Του έριξα ένα δολοφονικό βλέμμα κάτι το οποίο έκανε και ο ίδιος και φύγαμε ο καθένας από διαφορετικό δρόμο για να πάμε στην τάξη μας