Inside Nightmares |Chanlix

bar ve christopher.

Bipolar bozukluğu, diğer adıyla Manik-Depresif bozukluk; ani duygu değişiklikleri yaşama, halüsinasyonlar görme, bazı sesler duyma, insomnia (uykusuzluk hastalığı), intihara meyilli olma gibi sorunları hastaya yükler. 

Mani ve Depresif zaman olarak ikiye ayrılabilir;

Mani zamanı; Kişinin fazla enerjik, cesur, patavatsız ve tehlikeli bir şekilde açık sözlü olduğu (örneğin iş yerindeki patrona ne kadar kötü bir iş adamı olduğu hakkında söylemde bulunmak) zamandır. Yalan söyleme isteğinin düştüğü, farklı şeyler hakkında aniden ilham geldiği anlar da vardır.

Depresif zamanı; Kişinin yeme içmeden kesildiği, intihara meyilli olduğu, atak ve krizlerin sıklaştığı zamandır. Kişi Mani'nin aksine mutsuzdur, asosyalliğin hat safhasını yaşar ve paranoyaklaşır. 

Bilgilendirme bitti. İyi okumalar.

|
¦
|
¦
|
¦
|
¦
¬

Sahilin soğuk meltemleri yüzünü yalayıp geçerken başını sağ tarafa döndürdü, denize doğru. 

Üzerindeki mavi kaşıntı yapan kazağının uçları rüzgarda havalanırken esmer teni ortaya çıkıyordu. Gülümsedi, elbette histerik bir şekilde. Gözleri patlayacak kadar büyürken arkasını döndü. Hemen beş metre ötesideki kayada bulunan kendi cesedine baktı. Kendisinde olan pörtlek gözler; onda birer çomak sokulmuş, etrafı kanlarla süslenmiş korkunç bir görüntüye dönüşmüştü. Hala sıcacık bir şekilde derisinden süzülen kanlar mavi kazağın üzerine damlıyor ve oldukça mide bulandırıcı bir manzara seriyordu ortaya. Elleri kesilmiş bileklerinden hala sıçramaya devam eden kan esmer kumu kirletirken yüzündeki histerik gülümsemeyle onu izleyen kendisi, birkaç adım atarak yanına çömeldi. Diz kapaklarının ortasına saplanmış çomakları sertçe çıkardı, gözlerde bulunanları da. Yüzüne, ellerine ve kazağına kanlar sıçrarken kirlenmenin verdiği iğrenç hisle yüzünü buruşturdu. Ve karşısındaki ölü bedene üzgün bir ifadeyle fısıldadı; 

"Kızılın ölümü sensin..."

"Felix..!" 

Duyduğu sesle tabağındaki omlette sabitlediği gözlerini yavaşça karşısındakine çıkardı.

"İyi misin Felix?"

"Kabusta mıyım, Hyunjin..?"

"Rüya görüyorsan parmaklarını sayamaz ve herhangi bir yazıyı okuyamazsın Felix. Hadi dene."

Yavaşça masanın üzerindeki kolunu düzelterek avucunu yüzüne doğrulttu. 1, 2, 3, 4, 5.. Elini tekrar aynı yere yerleştirip küçük dar mutfağın girişindeki duvarda asılı takvime baktı; 18 Aralık 2020. 

"Rüyada değilim."

"Tamam, o zaman sakin ol ve yemeğini yemeye devam et."

"Yemek istemiyorum." 

"Yemek istediğin bir şey var mı?"

"Hayır, yok."

"Tamam. Bulaşıkları ben temizlerim. Daha sonra iş için çıkacağım. Akşam da seni almaya geleceğim."

"Neden?"

"Arkadaşımın partisine gideceğiz."

"Gelmek istemiyorum. Atağım tutabilir. Kalabalık ortamları sevmiyorum."

"Ah hadi ama Felix. Gitmek zorundayız."

"Sen. Zorundasın."

[...]