TOZLUYAKA

4

Sabahtı.Uyandığımda ali başımda bekliyodu.

Lara: Ali..

Ali: Lara iyi misin ?

Lara: İyiyim ben.. Vefa ne oldu

Ali: 1 Saat Sonra gömülecek..

Tekrar ağlamaya başladım .

1 Saat Sonra

Ah..vefa'm bembeyaz giymiş kefenini.

Vefayı toprağa koyacakları sıra ben atladım çukura.

Lara: YALVARIRIM BENİ GÖMÜN LÜTFEN AMA ONA YAPMAYIN BUNU LÜTFEN...

Ali ağlayarak beni çukurdan çıkardı.

Lara: Ama.. üşümüştür o ateş yakalım..

Ali: Lara..

Lara: Gel hadi dal bulalım ki ateş yakalım.

Etrafta geçinmeye başladım. Arap ve Zeyno ağlamaktan şişmiş gözlerle vefa'nın kefenine bakıyordu.

Ali: Lara dur..

Berk'in Ağzından

Cemre dolmuş gözlerle Vefa denen çocuğa bakıyordu. Biz cenaze alanındaydık ama bizi görmeyecekleri bir yere saklandık.

Çağrı yerde bişeyler arayan kıza bakıyordu.

Ege ise kafasını eğmiş yere bakıyordu. Hazal ve ben biraz daha ileride durmuştuk.

2 saat sonra

Yemek yemek için kafeye gelmiştik.

Ege: Tamam be olm bizim suçumuz değil zaten niye bu kadar üzülüyoruz ki.

Hazal aniden bana baktı. Gözlerimle önüne dön işareti yaptıktan sonra Kafamı çağrıya çevirdim. Telefona bakıp aptal aptal sırıtıyodu.

Berk: Hayırdır çağrı sevgili mi yaptın.

Çağrı: Ne alakası var.

Berk: Telefona bakıp aptal aptal sırıtıyosun.

Çağrı: komik bisey gördüm ondan.

Biraz daha oturup konuştuktan sonra hava kararınca evlere dağıldık.