Pahimakas

Unang Pahina

Hi, I'm Denver Theo Atienza. I'm from Ateneo De Manila University, and I'm studying there as a scholar of my dad. Yes, tama ang nabasa nyo, scholar ako ng sarili kong ama. Bakit? Dahil ayaw ko na kahit sino ang makaalam na mayaman ako. Ayaw ko na may kakaibigan lang sakin dahil sa mapera at may-kaya ako sa buhay. Gusto kong mabuhay ng normal kagaya ng ibang mga binata at dalaga. Nung una, tutol si dad, kasi daw baka ma bully at mahirapan ako. But I insisted, buong buhay ko nakuha ko lahat ng gusto ko. Siguro panahon na para baguhin ito, I'm a collage student now, and I want to experience the life that the normal teens have. Akala ko madali lang, hahahahahaha hindi pala............

Denver's pov.

Naglalakad ako no'n papuntang canteen, nang may naka-banggaan akong babae "Sorry, hindi ko sinasadya" paumanhin ko

Pinag-tawanan at inirapan nya lamang ako at tsaka sya umalis. Nhinitian ko lang din sya, hindi naman ako pikon na tao.

Naka pasok ako sa canteen at bumili lamang ng isang tinapay, juice at candy.

Papalabas na ako kasama ng mga binili ko, nagulat ako nang may bigla na lang tumapik ng malakas sa likod ko, sabay sabi ng malakas na "hoooy"

"Hi" nahihiyang sambit ko

"Uy, hahahaha di ba ikaw yung naka bangga sakin kanina?" She cheerfully asked

"Ah, oo sorry ulit ha?" Paumanhin ko

"Sus, wala yon" she replied

"Nagtitipid ka ba lods?" Tanong nya

"Oo, bakit?" Sagot ko

Nagulat ako nang bigla na lang syang tumawa ng malakas.

"Oh bakit? Masama bang mag tipid?" Seryosong tanong ko

"Eh, ba't ka nagtitipid? Tignan mo nga, ang unti ng pagkain mo" nang aasar ba sya?

"Diet" tipid Kong sagot

"Tsss, hahahahahahaha. Wala kang kaibigan 'no?" Tanong nya ulit

"Wala" tipid Kong sagot

"Alam mo kasi, dapat bumili ka ng maraming pagkain at ipamigay mo sa kanila para kaibiganin ka nila" bulong nya sakin

"Hindi, ok na ako kahit mag isa ko lang" sagot ko

"Sure?"

"Oo naman"

"Pupunta kami sa mall mamaya, gusto mo ba sumama?" Tanong nya sakin

"Ayaw ko, gagastos lang ako dyan" sagot ko naman

"Yun na nga eh, ano ka ba, minsan lang 'to. Bahala ka, pag matanda ka na mag-sisisi ka" nang-aasar ba talaga 'to?

"Hindi ako sasama, kayo nalang, samalat" mahinhin kong sinabi.

"Okay, ikaw bahala..."

"Mhm"

Paalis na sana ako para makakain, pero pinigilan nya ako.

"Wait lang..... Ano nga palang pangalan mo?" Tanong nya

"Denver" tipid kong sagot

"Ah, hi ako si Kyra, ahmmm bye. Kailangan ko nang umalis" paalam nya matapos nyang magpakilala.

Tsk, that's strange. Pumunta na lang ako sa kainan para maka pag miryenda na.

Hello, ako si Kyra Urielle Alcantara. At nag aaral ako sa Ateneo. Sa ADMU ako pumasok dahil yuon ang pangarap Kong Unibersidad bata pa lang ako. Sa murang edad natuto akong mag ipon ng pang tuition ko. At scholar din ako ng mayor namin sa lungsod, kaya naman buwan buwan ay nakakatanggap ako ng allowance. May part-time jod din ako silang barista sa isang milktea shop. Kasyang kasya naman ang perang kinikita ko at masaya ako kung anong meron ako. Ngunit nag bago lahat ng iyon nung naka pasok na ako sa Ateneo. Lahat ng mga estudyante ay may mga mamahaling gamit, magagandang damit, at maraming pagkain. Ewan ko kung dahil ba 'to sa inggit, pero natutunan kong mag waldas ng pera para sabayan sila at syempre para magkaroon na rin ng mga kaibigan. Sinigurado kong walang nakakaalam na isa lang akong barista sa isang milktea shop. Kaya naman kung saan sila pupunta, sasama at sasama ako.