'ထယ်ယောင်းရေ လန်ဒန်ကမြို့ကြီးတစ်မြို့ပဲအဆောက်အဦးတွေကလည်းအမြင့်ကြီးတွေပြီးအရမ်းကိုမှ ဖွင့်ဖြိုးတဲ့နိုင်ငံဟ
ငါတို့နေတဲ့နေရာမှာဆိုကိုရီးယားမိသားစုဆိုလိုငါတို့ပဲရှိတာ ကျန်တာအားလုံးအင်္ဂလိပ်တွေကြီးပဲ
အစမို့ဘာသာစကားအခက်အခဲတွေရှိတာပေါ့
အကောင်းဆုံးတစ်ခုကိုပြောရရင်ဒီကကျောင်းတွေက ကျောင်းဝတ်စုံဝတ်စရာမလိုဘူး အရောင်အသွေးကိုစုံနေတာပဲ မင်းဆိုရင်သဘောကျမှာ #$& ......'
ဂျီမင်နဲ့ထယ်ယောင်း ဂျောင်ကုပို့တဲ့ပထမဆုံးmailကိုဖတ်နေခြင်းသာ သူပြောတာတော့လန်ဒန်ကဘယ်လိုဘယ်ကြောင်းကိုရီးယားထက်ကောင်းတယ်ပေါ့လေ ထယ်ယောင်းအနေနဲ့တော့
"လန်ဒန်ကလဲပျင်းစရာကောင်းလိုက်တာကွာ"
ထယ်တစ်ယောက်ကွန်ပျူတာရှေ့mailထိုင်ဖတ်နေရာမှသူတို့နှစ်ယောက်ဆော့ထားသော အရုပ်တွေနားသာသွားထိုင်ဆော့နေတော့သည်
ဂျီမင်ကတော့စိတ်ဝင်တစားကိုဖတ်ပြနေတော့သည်
'လှပပြီးကြီးမားတဲ့မြို့တစ်မြို့ပါဒါပင်မဲ့ ငါအိမ်ဖြစ်တဲ့ကိုရီးယားကိုပဲလွမ်းတယ်ပြီးတော့မင်းကိုရောပဲထယ်...မင်းစာပြန်မှာစောင့်နေပါတယ် စာပြန်ရေးပါဦး....ချစ်တဲ့ဂျောင်ကု'
ဂျီမင်စာဖတ်လို့ပြီးသွားတော့ထယ်ကလက်တစ်ခါခါ ခေါင်းတစ်ခါခါဖြင့်သာ
"ဂျောင်ကုကတော်တော်ပျင်းဖို့ကောင်းလာတာပဲ...အခုဒီမှာသူ့ရဲ့ပျင်းစရာကောင်းတဲ့စာတွေထိုင်ဖတ်နေရမှာလား လုံးဝပဲနော် ငါရေးလဲမရေးနိုင်ဘူး ဖတ်လဲဖတ်မှာမဟုတ်ဘူး"
"ထယ်လေးကလဲမင်းပဲ ဘူတာရုံမှာတုန်းကရေးမယ်ပြောတယ်မှတ်လား"
"ဘယ်တုန်းကပြောတာလဲမပြောမိပါဘူး ငါမရေးဘူးနော်ဂျီမင် ငါအဲ့လိုမျိုးတွေဝါသနာမပါဘူး"
"ထယ်လေးရယ်မင်းတော်တော်ဆိုးနေပါလား ဂျောင်ကုကမင်းကိုဒီလောက်ခင်တဲ့ဟာကို"
"နေစမ်းပါကွာ...ငါကစာထိုင်ရေးရမှာလား ငါ့ကစားတဲ့အချိန်တွေလျော့တယ် ဒီလောက်စိတ်ဝင်စားပြီးရေးချင်နေရင်မင်းဘာ့သာရေး ငါတော့သွားပြီ...ဘိုင့်ဘိုင့်"
YOU ARE READING
Reflection (ရောင်ပြန်ဟပ်မှု)
Fanfictionဒါကတော့သူငယ်ချင်းအချစ်ဇာတ်လမ်းလေးပါ vminkookရေးမှာပါ vmin/jikook/vkookလားဆိုဖတ်ရင်းသာတွေးကြပါတော့ 😁🙄
