KİLL ME'~

1.0

"Büyümek"  neden büyüyoruz ki ? Hep çocuk kalsak olmazmıydıki?
Küçükken bilmezdim büyümek ne demek ,büyüyünce ne oluyor hep merak ederdim . Ama şimdi büyüdüm reşit değilim ama büyüdüm. Eskiden hep büyümek isterdim şimdide çocuk kalmak istiyorum neden bilmiyorum ama büyümek  yetişkin olmak istemiyorum büyüyünce hayatım  daha fazla berbat bir hal alıcak biliyorum.

Zaten daha ne kadar berbat olabilirki?

Göğüs kafesim sıkışıyor, güç bela nefes almaya çalışıyorum  , kucağımda kardeşim bir elimde telefon babamı arıyorum .Bir yandan göz yaşlarım intihar ediyor birer birer. Babam Açmıyor lanet olsunki açmıyor.
Annem içeride hayatla ölüm arasındaki ince çizgide savaş veriyor ve babam telefonlarına bile bakmıyor nedenmi?
Çünkü içki keyfini , zıkkımlanma keyfini bozmak istemiyor .Yine aradım telefon çaldı çaldı sonuna kadar çaldı ve o ses  arama kapandı .
Bir yandan kardeşime moralini düzeltmesi için güzel sözler söylemeye çalışıyorum.

"Güzelim,annen iyi olucak merak etme"

"Eun ,ablacım sakin ol "

"Bak şimdi annen ameliyathaneden çıkıcak ve onu öpebileceksin tamam mı?"

"Annen iyi olucak ,bak yanındayım lütfen ağlama dayanamıyorum sen ağlayınca "  hah,annen iyi olucak ne kadar basit bir yalan ama o basit beğenmediğim yalanı ben kardeşime binlerce kez söylemek zorunda kaldım. Eun biraz daha sakinleştikten sonra bir kere daha aramaya karar verdim babamı.Telefonun kişiler kısmından kayıt yerine girdim en son aranan kişide babam olması gerekiyordu baktım tam 117 kere aramama rağmen açmamıştı. Annem evde fenalaşıp ambulansla hastaneye geldiğimiz ve annemin ameliyathanede olduğu şu zamana kadar durmaksızın aramıştım ve hiç birini açmamıştı.Tamam dedim bir kere daha arayacağım eğer açmazsa bir daha arayıp keyfini bozmayacağım. Aradım,çaldı çaldı sonra birde ne olsun "aramanız sonlandırıldı".Histerik bir gülüş attım,
canım fazlasıyla yanıyordu annem ameliyathaneden çıkmamıştı daha, Eun ağlıyordu ve babamız olacak adam ortalıkta yoktu .

Kafayı yiyecegim.

Ne yapacağımı bilmiyor düşünemiyordum ,kendime gelmeliydim acilen kendime gelmeliydim .Eun hala sessiz bir şekilde ağlıyordu evden çıkarken ambulansa binmeden önce iyiki akıl edip çantamı almıştım yanıma yoksa halimiz perişandı. Çantami açıp içinden peçete aldım Eun'un poğaça gibi yumuşacık yanaklarını öptüm sonra peçeteyle göz yaşlarını sildim .Eğik başını kaldırıp kızarık gözlerini  benim gözlerime kaldırdı .

"Abla babam açmadımı"

"Hayır ablacım telefonu çekmiyor "

"Gelicek mi ?"

Bir şey diyemedim ne diyebilirdim ki
Oda daha 6 yaşında olmasına rağmen biliyordu ,babamın içki içtiğini,annemi aldattığını çoğu şeyi biliyordu ve o yüzden anlıyordu beni.
Iki saat olmuştu annem ameliyathaneye gireli hala bir ses seda yoktu. Annem  babamla evelendiklerinden beri hep eziyet çekermiş eziyet dediğim şey dayak değil daha çok babam hep başka kadınlara bakarmış,eve içkili bir şekilde gelirmiş ben doğduktan sonra büyüdüğüm her dönem ve kardeşim doğunca doğduktan sonra  her zaman devam etti bu bizi her zaman küçümserdi babam bizi yanına yakistirmazdi bizi bir kere alıpta öyle gezdirdigini hatırlamam mesela belki bir kere gezdirmistir ama o da bir kere. Sonra 1 yıl önce bir kadınla konuştuğunu öğrendik babamın gizlice telefonuna bakıyorduk instagramda mesaj kutusuna girince o kadının hesabı çıktı ve utsune tıklayınca bir sürü konuştukları mesajlar. Annem yıkıldı zaten hep kolonları çatlamış bir bina gibi zar zor tutunuyordu hayata bunuda öğrenince yıkıldı. Ben anneme baktığımda duygulari yıkılmış bir enkaz görürdüm çünkü annemi babam enkaz haline getirmişti ben yıllarca çabalamıştım oysaki o enkazdan annemi çıkaracağıma dair sözler vermiştim kendime ama olmadı yapamadım hiç bir zaman .Ne annem çıktı o enkazdan nede benim çabalarım işe yaradı .Annemin durduk yere gözleri dolardı güzel siyah gözleri hep göz yaşı dökerdi kıyamazdım t-shortümün ucuyla göz yaşlarını silerdim sonra sarılırdım dedim ya kıyamazdım ama babam nasıl kıyardı benim anneme. Babamın o konuştuğu kadın ismi Heize annem o kadın yüzünden üzüldüğünde, ağladığında nasıl da o kadından nefret etmiştim yasam kaymağın annemi günden güne üzüyordu o kadın. Ben her zaman babası tarafından çok ders çalışması için baskı yapılan  bir kızdım öyleyimde. Notlarım 90 puanın altında olsa bile çok kızardı babam her zaman sınavlardan yüksek almalıydım yoksa babam tarafından "tembel teneke " damgasını sözlü olarak yiyordum. Nefret etmiştim hayatım boyunca babamın beni ise yaramaz olarak görmesinden beni küçük görmesinden her şeyden .Hırslanırdım babam işe yaramaz olduğumu söyleyince daha çok çalışırdım ve galiba tek iyi yönü buydu bu durumun.Bide bir çocuk var ilkokul üçüncü sınıftan beri sevdiğim kahvelerine aşık olduğum çocuk "Jungkook" .Hah o kadar şey düşündüm ismimi söylemedim ben Jennie...

•

•

•

•

•

•

Yazım hatalarim olmuştur kusura bakmayın, lütfen yorum yapmasanız bile yıldıza basmanız yeterli teşekkürler🙏.