"sa hindi inaasahang
Pagtatagpo ng mga mundo~"
Napatawa ako sa hangin habang nagmamaneho ng kotse ko papunta sa bahay namin sa barrio San Antonio .Sariwa pa sakin' ang mga pangyayari, kung saan kagaya noon patuloy pa rin akong nasasaktan.
Naisip kong lumayo, balikan ang lugar nung bata pa ako. Walang kamuwang muwang kung kaya't madalas ligtas sa problema.Sana ganoon nalang.
May mga nagsasabing dayuhan lang tayo rito sa mundo kung kaya't ang bawat oras na lilipas ay pahalagahan, na dapat masaya lamang dahil maikli ang buhay ngunit hanggang kailan mo matatakasan ang problema? Para matuto kailangan mo muna bumagsak.
Isang oras na ang lumipas saka ko narating ang mansyon namin sa barrio San Antonio.Wala ng nakatira rito dahil ang buong pamilya ko ay nasa Maynila na.
Nadatnan ko si ate Myrna, siya Yung nagsisilbing care taker ng aming mansyon,dati may mga tauhan pa kami rito ngunit naisip namin na para saan pa, Gusto yon nila mama pero para sakin hindi na kailangan at nakumbinsi ko naman sila doon.
"Ma'am Maxine! Nako ho napadalaw kayo at biglaan pa"gulat na bungad niya sa akin
" Pasensya na po hindi ako nakapagsabi sainyo,biglaan nga ho talaga.Oh sige po ate pwede na po kayong umuwi,ako na po bahala rito"
" Sigurado po ba kayo ma'am? Paano naman po yung mga gamit niyo? "
" Ako na ang bahala roon,saka Malinis na naman po rito eh kaya wala na pong problema"
In the end nakumbinsi ko naman si ate.Wala naman kasing gagawin pa rito dahil malinis naman. Ibinaba ko na ang gamit ko sa sasakyan ko at saka ako umakyat sa taas.
Sa hagdan makikita pa rin ang antique vases,mahilig si mommyla sa mga antique kung kaya more on antique ang narito sa bahay namin.
Pumasok na ako sa kwarto ko ,nag- half bath lang ako at saka natulog dahil napagod sa byahe.
Kinabukasan maaga akong gumising,balak ko kasi puntahan iyong lupain namin sa dalisay.Madalas kami ni Lolo pumunta doon nung bata pa ako at gusto ko rin talagang mamasyal sa lupain namin.
Nagpasya akong maligo, pagkatapos ko ginawa ko lang ang morning routine ko and I decided what to wear, which is I end up wearing white flowy above the knee backless dress matched with white flipflops.
Bumaba na ako at ngayon ko lang napansin ang mga kagamitan namin rito sa mansyon, walang nagbago, ganoon pa rin.May mga frames sila papa at ang kapatid niya nung bata pa sila. Katabi rin nun ay yung may pamilya na sila.
Lumakad ako to see more,hindi naman ako nabigo dahil nakita ko ang mga figurines.
A memory played in my mind, it's when I was walking here when I was still young,crying because mama and I argued and Lolo comforted me.
I smiled when I realized how time passes by and we can't go back.Sometimes we regret what's happening but sometimes we wish we had more time.
Hindi na rin nagtagal pa at lumakad na ako papunta sa lupain namin,may kalayuan iyon ngunit hindi naman sobra.Sapat lamang para sa gaya kong' nais mapag-isa.
Isang oras ang lumipas nang marating ko ang lupain namin, may mga puno pa rito at mga trabahante ang pamilya namin. Bumati sila sa akin nang makita ako,sinabi ko naman magpatuloy lang sila at gusto ko lang makita ang lupain.
Masaya akong tinatanaw ang mga puno ng mangga,naalala ko pa noong bata ako madalas akong napapalo ni mama at papa dahil palagi akong umaakyat kahit may mga trabahante naman.
Hindi ganoon ka-init.Mahangin at ang asul na ulap ay makikita mo.Umupo ako malapit sa isang puno na nagsisilbing silong ko,may kalayuan sa mga trabahante. Sa tawid ng lupain namin ng mga puno ng mangga ay ang rambutan naman,may mga Niyog rin rito ngunit sa dulo pa iyon.
I was sitting pretty,relaxing and enjoying the view when someone sat beside me.
My jaw dropped.This person.I cannot.
Nag-martsa ako paalis dahil ayokong makita siya. At wala rin akong sasabihin sakanya.O ang totoo ay Ayokong makipag-usap siya.
Mula noon ganito naman diba?ganito naman kasakit 'yon,alam niya man o hindi it doesn't matter because since then I've been very silent .
Hindi sapat ang mabibilis na hakbang na ginawa ko dahil naabutan niya pa rin ako.Sinubukan niyang harangan ang dadaanan ko.
"Celeste, let's talk" his cold voice made me shiver for I don't fucking know reason.
I remained silent,nakatayo lamang ako dahil alam ko na kahit ano pang gawin ko ay maaabutan at maaabutan niya pa rin ako.
Sa boses niya pa lamang hindi na mapakali ang puso kong baliw na baliw talaga sakanya.
For the first time I hate myself.
"You said...we should communicate"malamig niyang tugon
Nagkalakas ako ng loob,lumunok muna ako bago nagsalita.Gladly malayo kami sa mga trabahante.
"Wala nang rason pa. I'm ending things between us,You know how selfless I am.This will be the first time that I'll be selfish and I hate myself for being selfish!but...I also need to c-choose myself w-when..."
"When no one w-will choses me" damang dama ko ang mainit na likidong tumutulo galing sa mga mata ko.
For the first damn time I could say,nothing compares to how my heart breaks this time.
"Y-you're not being yourself" umiiling si Archaeus
"You changed me remember" then I walked passed by him.
