"kızım, yıllardır yasını tuttuğum bir kadın var. çok uzun bir gecenin, yıldızları seyre dalan biri o. kaldırımın üstünden, tek tük taşları ayakkabının ucuyla ezermiş. solgun, ışığı dinmiş hareleri ağır ağır kapanıp açılırmış."
-
5722, rinophelia.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
bölüm şarkısı; elina nechayeva, la forza.
----<3----
meltemli bir günün akşamüstü, yaşlı kadın gözlüklerini takmış pencere kenarında oturur halde kafasını cama yasladığı sırada, dizindeki hafif baskıdan ötürü kafasını eğdi.
"nine, anlatmayacak mısın?"
yaşlı kadın yorgun bir gülümsemeyle, minik kızın yumuşak saçlarını alnından çekti. "kardeşin uyudu mu, rüveyda?"
minik kız, heyecanla kafasını salladı, "evet!" daha sonra dudakları hiddetle birbirine çarptı. "çok sessiz olacağım. şimdi bana o kadını anlat, nine. lütfen."
"ah... nereden başlasam ki güzel yavrum?"
"çok güçlüymüş."
"öyle."
yaşlı kadın, gözlüklerini çıkardı ve şakaklarını yılların vermiş olduğu kırışıklıkların üstünü ovaladı. elleri her geçen günün sabahı daha çok titreyiveriyordu.
yorgun, hali kalmamış bakışlarını dışarıdaki çiseleyen yağmura çevirdi.
"kızım, yıllardır yasını tuttuğum bir kadın var. çok uzun bir gecenin, yıldızları seyre dalan biri o. kaldırımın üstünden, tek tük taşları ayakkabının ucuyla ezermiş. solgun, ışığı dinmiş hareleri ağır ağır kapanıp açılırmış. o yılın kış ayında on yaşıma basacaktım, biliyor musun?"
"sadece üç yaş küçükmüşsün benden nine."
kıkırdadı kadın yorgun gözlerini ağır ağır kapatıverirken, daha sonra devam etti.
"rüveyda, sessizliğin arasında yüzen çığlıkları duyan, bir yandan bedeni titreye titreye son nefesini tutan, gözlerini bir daha kapatmamak için direnen biriydi. rüveyda güçlü bir kadın. şayet adı gibi nazikti.
dik başlı, kimseyi dinlemeyen. haksızlığı görmezden gelmeyen, sesi gür bir kadındı.
kapkara saçlarıyla tanınan, oğlanlara kafa tutan bir kara fatma neticede. köylüler, rüveyda'nın arkasından çok konuşurdu, annemle birlikte gittiğimiz her yerde, rüveyda'nın ismi geçerdi. pazarda, göl kıyısının orada çamaşırlarını yıkayan kadınların arasında.
köyün oğlanları, ağza alınmayacak şeyler söylerdi, bunların hepsini duyardım lakin o yılların şartlarında çenemi dahi açamazdım, kızım.
bilirsin ya, ataerkil kafadaydı herkes. ne de midem bulanırdı!
rüveyda bu kasta karşı çıkan tek kişiydi köyde. çok iyi hatırlıyorum, bir oğlanla köyün ortasındaki kuyunun önünde kavga etmişti. hiç de gocunmadan yumruklarını indiriyordu. bir ara tüm köyün çocukları ve gençleri toplanıp iddiaya girdikleri bile oldu, şu kara fatmaya bakın siz, ne haşin çıktı! ulan ali, bir karıya mı yenileceksin, erkeklerin yüz karası."
