Our story started this way.
I’m on my way home when I suddenly realized that I left my notebook inside my locker. I really need to go back to school because we’ll be having a quiz the next day.
As I entered the room, I heard a strange noise coming from our room.
I wanted to shout.
I wanted to scream.
But no words came out from my mouth.
Suddenly, I felt that somebody is behind me.
“Hi miss.”
I was astonished. No, I was dumbfounded.
It was him. It was CH, the guy I’ve been dreaming for.
Sushi’s POV
Hi I’m Sushi! Siguro, nanonose bleed na kayo no? Pasensya na. Nasanay si Ms. Author. Lol~
Ako si Mikael “Sushi” Valdoza. Bakit sushi? Mahilig kasi ako kumain. Mahilig ako sa Sushi. Mahilig ako sa Korea. HAHAHA Gets niyo na?
Wala ako dito para ikwento sa inyo ang history ng nickname ko. Kundi para simulan ang maikling storya ng buhay ko, ang storyang hindi ko akalaing pwedeng mangyari sa’kin. Ang storyang hindi ko ginustong mangyari. Pero siguro ginusto ko din dahil, mas nakilala ko siya.
Bata pa lang kami, lagging sinasabi sa’kn ng mga magulang ko na dapat si CH ang pakasalan ko. Siyempre naman no, Masaya ako. Kasi, matagal ko ng gusto. Sa isang school lang kami pinapapasok. Sa isang bahay lang kami nakatira mula high school (pero siyempre sa magkaibang kwarto kasi bata pa kami). Pero ang lahat ng ito ay patago. Bakit? Kasi ayaw niyang malaman ng iba. Ayaw niya sa’kn. Galit siya sa’kn. Dapat daw di ako pumayag. Dapat daw malaya siya ngayon.
Iba ang mahal niya. Hindi ako.
Woodridge High School.
“Ui grabeeeeeeeeeee! Yung sikat na endorser ng branded shrts ditto daw papasok ah?! Omo Omo! Prince Charming ko yun!” Chismosa #1
“Tama ka sis! Si CH Valderama nga daw yun! Bakit kaya dito yun pumasok?” Chismosa #2
“Malamang dahil sakin no! Baka nakita niya ang kagandahan ko dati, sinundan ako!” Feelingera#1
Puro yan ang naabutan kong eksena sa school na toh. Bagong lipat kasi kami dito ni CH eh. Bakit? Para daw mas maging close kami. Kung alam lang nang magulang naming.
Dahil sa maimpluwensya ang mga magulang naming, nagawan talaga nila ng paraan para maging magkaklase kami ha?
First day namin parehas bilang senior high sa Woodridge. Di ko alam na ito pala ang magiging simula ng mga pasakit na mararamdaman ko.
“Okay class, gusto ko lang sana linawin na magkakaroon kayo ng bagong classmates. Yes, dalawa sila. Marahil nagtataka kayo eh bawal ang transferee sa exclusive school na to. Pwes, exempted sila sa batas na yon dahil mataas ang position ng mga magulang nila dito. Please be good to them.”
“ Hi! I’m Sushi Valdoza! Please be good to me! ” Nakahiya sa totoo lang.
“Just call me CH.” Then uupo na sana siya sa likuran ng biglang may nagtanong sa kaniya.
“since parehas kayo ng school na nilipatan at pinanggalingan, CH, kilala mo ba si Sushi” Tumingin sakin si CH.
“Ah oo” –Ako
“Hindi. Pero nakikita ko naman siya”
With that, napahiya ako. Nasabihan pakong feelingera. Nakita ko kung pano ako gusto pagtawanan ng mga classmates ko. Bakit CH? Bakit mo ko kailangang pahirapan ng ganito?
“Please occupy the seats at the back.”
“Yes Ma’am. Thank you”
Dito nagsimula ang pag dedeny niya sakin.
Dito ko naramdaman na ako lang talaga yung may pakialam samin.
