Alnımda birikmiş boncuk boncuk terlerim ve stresle boğazımda atan kalbim eşliğinde kürsüde dikilirken, bilgisayarımdan açmaya çalıştığım dosyaların her seferinde verdiği hata yüzünden çıldırmanın tam, tam eşiğindeydim.
Partnerim Yoongi kıstığı gözleriyle bana bakıyor ve parmakları sınıfın bekleme sessizliğinde ritimlerini duyabileceğim, hatta hissedebileceğim kadar sertçe tahtaya vuruyordu. Geliştirdiğimiz yeni programı göstereceğimiz anda bilgisayarımın hiçbir dosyayı açamıyor oluşu o kadar rezalet bir durumdu ki; üstelik bir yıl boyunca her bir bursumu bu makineye yatırmıştım, sinirden neredeyse ağlayacaktım.
"Size kontrol etmeniz gerektiğini söyledim," dedi Bayan Cha, "Defalarca ve defalarca söyledim hem de, ilk derste arkadaşlarınız aynı sorunu yaşarken buraya çıkmadan önceki arada son kontrolleri nasıl yapmazsınız, aklım almıyor," diye devam etti.
Muhtemelen o anda tek istediği şey beni boğmak olsa bile, "Elbette ettik," dedi Yoongi. Tamamıyla yalandı bu, arada sigara içmek için koşarak sınıfı terk etmiştik ve bahçede Wooshik ile partnerinin geliştirdiği program üzerine yorum yapmakla zamanımızı harcamıştık. Ama bunların hepsi yalan olsa bile Yoongi birkaç saniye sonra hâlâ, "Ama şu kablolar, Bayan Cha, onlar bizi mahvediyor," diye zoraki bir gülümsemeyle bana doğru bakıp konuşuyordu.
"Tamam," dedi Bayan Cha ve yaslandığı yerden doğrularak saatine baktı, "Jeongyeon ve Moonbin, hazırsanız eğer siz geçin, Yoongi ve Taehyung da problemlerini hallettikten sonra tekrar çıkar," dedikten sonra da yanıma doğru yürümeye başlamıştı ki hoparlörden tiz bir ses çıktığı an yüzünü buruşturarak duraksadı, kaşlarım çatıldı. Ekranda açılmaması gereken her dosya art birer birer açılırken hemen birkaç tuşa basarak engellemeye çalışsam da, bastığım hiçbir tuş durmasına fayda etmiyordu.
Her şey olabilirdi, çocukluk fotoğraflarım, oda arkadaşlarımla olan utanç verici videolarımız, ortaokul hentai koleksiyonum ya da ergenliğimden kalma ekran görüntüleri-her şey için tamamdım.
Bir şey haricinde.
Jeon Jeongguk temalı dijital çizimlerim haricinde.
Gözlerim sonuna kadar açıldı, tuşlara basan parmaklarım duraksadı ve kendimi o an ekrana art arda düşen görüntüleri izlerken buldum. Kalbim şimdi boğazımda falan atmıyordu, sadece atmıyordu işte, hayatımda böylesine rezil ve utanmış hissettiğim hiçbir an yoktu. Sonuncusu açılana kadar geçen süre bir ömür gibiydi, Bayan Cha karşımdaydı ve Jeon Jeongguk'u tanımayan biri olarak neler olduğunu anlayamadı ama öncelike Yoongi ve sınıftaki birkaç kişinin gözlerindeki tuhaf bakışlar şimdi yerin yarılması ve içine girmeye dua etmem için yeterliydi.
Ani bir hareketle bağlantı kablosuna uzanan elim bilgisayarımla projeksiyonun kontağını kestiğinde, kıpkırmızı göründüğüne emin olduğum suratımla çat diye bilgisayarımın kapağını kapattım ve onu alıp göğsüme bastırırken öne doğru eğilip, "Özür dilerim," diye mırıldanırken hemen arka taraftaki yerime doğru koşturdum.
Dehşet içinde kafamı kollarıma gömmeden hemen önce göz göze geldiğim kişi de suratında keyifli bir ifadeyle bana bakıp sırıtan, Jeon Jeongguk'un siyam ikizi gibi her daim yanında dolanan özbeöz kuzeni Jeon Mire oldu.
ツ
heyyy!!! yeni hikayemize hoş geldiniz!!!🫶
ŞİMDİ OKUDUĞUN
outnumbered | taekook
Fanfictiontaehyung, jeongguk'un peşinde bir gölge gibi yaşamaya alışmıştı. çizimlerindeki detayları bir sosyal medya platformundan araklamaya veya gösterilerine kaçak girmeye; ancak yaptığı küçük bir hata sonucu, bu memnun olduğu düzeninin birkaç günde tepeta...
