Blind Obsession

Chapter 3

Chapter 3

I recalled what Señorito Hepheus said to me. I heard him mumble "sorry" earlier. I smiled, at least he know how to say sorry. Kinalimutan ko na rin naman ang sinabi niya at hindi na dinamdaman bagkus ay ginawa ko na lamang inspirasyon para pagbutihan ang pagtratrabaho.

I am on the balcony, my second favorite place in the mansion. My first was the magical garden. I looked down and saw the garden. Katapat lang kasi ng hardin ang kwarto ko at sa kay Señorito Hepheus.

The garden looks so lovely at night. Hindi na paru-paro ang makikita kung hindi alitaptap naman. Nagbibigay ito ng liwanag sa hardin. It's like a kingdom of fairies.

Nakatulong din ang buwan at ang bituin sa pagbibigay ng liwanag, I was awe by the beauty of the garden.

I get my phone to call Nanay Tesa. It's my evening routine to call them. Ayaw kong makalagpas ng araw na hindi natatawagan ang mga ito dahil paniguradong mag-alala sila ng sobra.

Umabot ng tatlong ring bago niya masagot. I expected that Nanay Tesa will be the one who will talk but it was my baby Hexeus instead.

"Hello, nanay ko," malambing saad ng nasa kabilang linya. I thanked God for giving me a sweet and loving son.

"Hello, baby ko. Bakit nasa iyo 'tong phone ni Nanay Tesa? Where is she ba?"

"Nanay Tesa was cooking our dinner po, nanay." I just nodded.

"What did you do today, baby?" I asked softly. I know what my baby will answer but still, I want him to say it.

"I watch an educational film, nanay." I knew it. As always.

"What kind?"

"Related to medicine po, nanay." I smiled. My son is interested in medicine as well.

The call lasted for fifteen minutes before it ended. Tapos na kasing magluto si Nanay Tesa kaya binaba na rin niya para makakain na ang mga ito at syempre ay nagpaalam siya sa anak. Sabi niya ay bukas ulit siya ng gabi tatawag.

She glimpses at the balcony beside hers when she heard the glass door close. Is it Señorito Hepheus? It's impossible though. She checked him out if he was already sleeping before going to her room and she saw him sleeping already. Is it a ghost? But she doesn't believe in ghosts. There's no scientific explanation that ghosts existed.

Maybe she was just imagining things. Dulot lang siguro iyon ng pagod. Pumasok na siya sa loob at sinarado ang glass door bago humiga sa kama niya. She closed her eyes and drift to sleep. She hopes that something good will happen tomorrow.

Lulan ng sasakyan ang dalawang babae at isang sanggol, ang isa ay nagmamaneho habang ang isa naman ay may buhat na sanggol na nilalagnat. Aligaga ang mga ito at tila nagmamadali sa pagpunta sa hospital.

"Love, pakibilisan naman oh. Sobrang taas na talaga ng lagnat ni baby," nag-aalalang saad ng magandang babae na may hawak ng sanggol.

Tumango naman ang babaeng may asul na mata. Binibilisan na nito ang takbo ng kotse. Bagaman ay umuulan at madilim na sa labas ay pilit niya pa ring binilisan ang kotse kahit na halos wala ng makita dahil sa lakas ng ulan.

Umiyak ang sanggol ng malakas, nataranta pa ang babaeng may hawak dito at pilit na pinapatahan ito. Pasulyap-sulyap naman ang babaeng nagmamaneho sa dalawa.

Napabuntong hininga naman ito ng makitang tila ayaw tumigil sa pag-iyak ang bata, tumingin siya sa harap at hindi inaasahang may nakakasilaw na ilaw ang sumalubong sa kanila.

Ihihinto na sana ito ng babae ngunit huli na ang lahat, hindi na niya nagawa dahil na rin sa bilis ng pangyayari. Nagsalpokan ang dalawang sasakyan.