წინა ცხოვრებაში./in a previous life

_ფოტო და წერილი_

- ემაა~.
- ემა!.
ტვინში, როდესაც ეს ხმა ეკლივით შემერჭო, უეცრად წამოვხტი საწოლიდან.
-დიახ?.
-დილამშვიდობისა პრინცესა.
-დილამშვიდობისა სიუზ."
-ადექი დღეს დიდი დღეა!
სიუზი კარის მცველის ქალიშვილი და ერთადერთი ადამიანი იყო, რომელსაც ნამდვილ მეგობრად ვთვლიდი, რომლისთვისაც შემეძლო ნებისმიერ საკითხზე ლაპარაკი, თუნდაც ეს ყოფილიყო ტკივილით თუ სიბედნიერით აღსავსე თემა.
-დღეს კორონაციაა ხომ გაცსოვს?.
-კი რათქმაუნდა სიუზ!.
-კარგია.
სახე პატარათი შესამჩნევი სევდით შემეპყრო.
-ემა... ხომ კარგად ხარ?.
-კიკი უბრალოდ.. არვიცი მე ამირჩევენ თუ არა შემდეგ დედოფლად...
-კარგი რა!  მთელი წლები საუკეთესოდ ასრულებდი ყველაფერს რაც დედოფალს შესშვენის.
ბადალიც კი არ გყავდა !
საუკეთესო იყავი და შენი აზრით არ აგირჩევენ? სიაულელწებს ნუ ფიქრობ.
-კი, მაგრამ ერთი პრობლემაა, ეს შენც კარგად იცი...
მე მეფის შვილი არვარ, მამაჩემიც კიარვიცი ვინაა!
ჩემს ნახევარ დას უფრო დიდი უპირატესობა აქვს ამის გამო, სუფთა სამეფო სიახლი აქვს და დედასაც ის უფრო უყვარს!
-კარგი რა აჭარბებ!
-ვაჭარბებ? ელიზაბეთს(პრინცესას ნახევარ და) ისე უყურებს და ისეთი სიყვარულით ელაპარაკება, როგორც ჩემთვის არასდროს დაულაპარაკებია.
ისეთი შეგრძნება მაქვს სამყარო, რომ გადავარჩინო უკეთესად მაშინაც არ დამელაპარაკება...
- ემა! როგორი დარტყმული და საზიზღარიც არ უნდა იყოს ადამიანი, მას შვილი მაინც ეყვარება.
გამეღიმა და ჩავეხუტე სიუზს.
-მასლობა, რომ ჩემს გვერდით ხარ ყოველთვის! მართლა საუკეთესო მეგობარი ხარ.
-კარგი კარგი. ახლა კი ადექი საუზმეზე გაგვიანდება!.

*სასადილო დარბაზში*

დარბაზში, როგორც კი შევედი დედა და ელიზაბეთი ლაპარაკონდნენ.
დედა მას მთელი სიამაყით შესცქეროდა.
რამოდენიმე წამში გავიაზრე, რომ ასე მე არასდროს შემომხედავდა და მუცელი ამეწვა.
როგორც კი დავჯექი მეფე როლანდმა დაიწყო საუბარი:
-გამარჯობა ემა! როგორ გეძინა?
-კარგათ მადლობთ, თავად?
-ასევე!
სიჩუმე ჩამოწვა, რომელიც დედამ დაარღვია.
-დღეს, როგორც მოგეხსენებათ დიდი დღეა  კორონაცია!
ამასთან ერთად გადაწყდება თუ რომელი თვქენგანი გახდება დედოფალი ჩვენი სამეფოსი.
ახლა კი მიირთვით.
ყველა შევექციეთ საუზმეს.