Scaryfy | Eremin

又

Kitaba başlamadan önce merhabalar! Kendimi tanıtmam gerekirse bana Chousha veya Cho olarak seslenebilirsiniz. Daha önce de bu hesaba yüklediğim kitaplar vardı lakin hepsini kaldırdım, 2020-2021den kalma şeyler sanırım.. Aynı konuları farklı kitaplarda kullanırım belki bilemiyorum...
Bu kitap arkadaşımla yaptığım bir roleplay evreninin konusu aslında. Ama kitaba çevirmenin eğlenceli olacağını düşünüyorum!
Bu yüzden belli başlı beklentileri karşılamayıp bazı mantık hataları barındırabilir, varsa bu konuda şimdiden affınıza sığınırım, her neyse uzatmadan kitaba geçelim, iyi okumalar! ♡

❁ -° ° ° ° °-❁

-104. Shiganshina Bilim ve Araştırma Lisesi, arka bahçesi-

Arkadaşlarının yanından ayrılalı epey olmuş, okulun içini aramaktan bunalmış şekilde bahçeye çıktı sarışın oğlan,
"Her zaman bahçede zaten, ne diye okulun içine bakındıysam.."
Düşüncesi ile kapıdan çıkıp 2-3 basamağı indiği an aradağı kişiyi görmüştü bile.

Her zaman olduğu gibi en köşede, ağaçlar ile gölge almış hoş ve serin bankta oturmuş etrafı soğuk bakışları ile izliyor... Sarışına göre sıcak oldukları gerçeği değişmez.

Yanına doğru koşturmaya başladı.

Armin'i gördüğü an gözlerini ona dikmiş, bir an bile ayırmadan yanına gelişini izlemişti.

Armin yaptığı muhtemelen en büyük hatasından bihaber güler bir yüzle el sallayarak yanına koşmaya devam etti.

"Oi! Senpaii"

Yanına vardığı zaman ellerini dizlerine koyarak hafif eğilmiş ve soluklanmıştı, nefesini toparladı.

"Aah..." Derin bir nefes alıp verdi.

"Merhaba..."

Armin duyduğu ile gülümseyerek ona baktı tekrardan.

"Selam! Şey diyecektim aslında, bir soru için geldim. Ee..."

Çocuk kafasını eğip ona baktı.

"Ne olursa olsun söyleyebilirsin."
İfadesiz bakışlarını korumayı sürdürüyordu.

Ensesini kaşıdı sarışın.
"Biraz tuhaf geldi de pardon. Şey diyecektim, şey..."
Sürekli duraksıyor ve sesini toparlıyordu.

"Komşu olduğumuzdan dolayı; eve beraber gidip gelmeye ne dersin? Uzun süredir beraber yürüdüğüm arkadaşım okul değiştirdiği için tek gidiyorum da, epey sıkıcı..."

Armin konuştuğu sırada söz arasında "Evet." "Aynen." diyerek dinlediğini belli etmiş, elini banka 2 kere hafif vurarak oturmasını işaret etmişti. Armin onaylayıp yanına oturmuş onu izliyordu şimdi.

Oğlan çok gergin, kalbi çıkacak gibi atıyor ve elleri terliyor, bacaklarında küçük bir titreme hissiyle oynattı onları, ayağa kalksa düşerdi şuan... Sarışın acaba bunları fark etmiş, kalbinin atış sesini duymuş muydu ki?

"Tabi, neden olmasın." ve gülümsedi. Muhtemelen bu okulda ki 2 senelik sürecinde ilk defa birine gülümsedi, ama kim bunu nerden bilsin ki, Eren dışında.