Over The Sunset

PROLOGUE

Over The Sunset by frainvt

DISCLAIMER!!

This is a work of fiction. Names, characters, businesses , places, events and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

let's enjoy this journey.

"So ganon nalang?"

Tanong nya sakin. Habang tumutulo luha ko at naka tingin lang sa dagat, Habang lumulobog ang araw.

I nodded at his question.

"Kaya mo talaga bitawan ang lahat? Hindi mo kaya ipaglaban sa lahat? Kahit satin dalawa? Kahit konti lang sia please, maawa ka naman para satin"

Nanahimik lang ako at tumango ulit, wala akong gana makipag usap ngayon eh iyak lang ambag ko dito.

Kaya ko ipaglaban ang na saatin jay ngunit against satin yung parents mo.

"I fell out of love jay, im sorry"

Lies.

Sinungaling.

Hindi ko na kilala sarili ko ngayon at bakit ko yun nasabe sa kanya ngunit hindi ko i yun nagustuhan.

I want to tell him how much i love him, wipe his tears, hug him and kiss him but i cant. Ayaw ko, gustong gusto kitang yakapin pero yung utak ko ay hindi gumagana ngayon.

My heart wants to.

"Maawa ka naman Anastasia please, para lang satin kahit nawalan ka ng pag ibig sakin pwede naman natin yun ibalik diba? Please lang sia bumalik kalang sakin nag pamakaawa ako please"

He was crying.

That's it i'm leaving this place out.

Tumayo ako sa tabi nya aalis na sana ako nung naramdam ko yung mga lamig nyang kamay sa pulso ko.

"Please wag kang aalis aayusin natin to diba? Aayusin natin to dalawa wag ka lang umalis sa tabi ko"

Nag pa kaawa sha sakin.

Binitawan ko yung kamay nya at dali daling umalis papunta sa kotse ko.

Tatlo lang yung naramdam ko ngayon

Awa.

Lungkot.

At galit.

Galit ako sa sarili ko.

Naawa ako para kay jay.

Na lungkot ako para samin.