Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, uzak diyarların birinde güzel mi güzel bir kadın yaşarmış. Kadının ormandan çaldığı yeşil gözleri varmış. Kadın, uzun, kızıl saçlarıyla bir orman perisiymiş. Orman halkı ona Violet dermiş. Violet, ormanda büyüleyici sesiyle şarkılar söyler ve ay beyazı teniyle oradan oraya dans edermiş.
Günlerden yağmurlu ve soğuk bir günmüş. Violet, bir yaprağın gölgesinde ağaç dalının üstüne oturmuş ve şarkı söylemiş. Evrenin en güzel sesinden, en güzel şarkısı tüm ormanı sarmış. Sesi duyan tüm canlılar kulak kabartmış.
Ancak Violet'in sesini duyan sadece orman halkı değilmiş.
Ormanın girişinde bir avcı yaşarmış. Avcı ise Violet'in aksine mavi gözlü ve kısa saçlıymış. Uzun boylu avcının adı Eva'ymış. Avcı, ne zaman bu büyülü sesi duysa kulak kabartır ve bu sesin sahibine içten içe hisler beslermiş.
Tesadüf bu ya;
Avcı yine ormanda avlanırken sesi duymasıyla olduğu yerde donmuş. Bunu fırsat bilen av, avcıya büyük bir pençe atmış ve oradan uzaklaşmış. Yaralı bir halde, yağan yağmurun altında kalan avcı ne yapacağını şaşırmış. En sonunda sesin geldiği yöne doğru gittiğinde onu görmüş.
Bembeyaz ayaklarını sallayan, kafasını geriye doğru atmış ve gözleri kapalı şarkı söyleyen o orman perisini, Violet'i.
Violet, şarkıyı sonlandırıp kafasını kaldırmış. Yeşil gözleri, mavi gözlerle çakışınca avcı yarası olduğunu bile unutacak hale gelmiş. Orman perisinin kalbi küt küt atarken dünyadan soyutlanmış ve geriye bir tek etkisinde kaldığı mavi gözler kalmış. Avcının da ondan eksik kalır yanı yokmuş..."
"Ya! Devamını da anlatsana."
Göğsümdeki çatık kaşlı kızıla döndüm. Dudaklarım haylazca iki yana kıvrılırken kafamı iki yana salladım.
"Geç oldu. Devamını sonra anlatırım."
Narin elleriyle omzuma oyuncu bir vuruş yaptı. Kaşları çatık bir halde kafasını kaldırıp çenesini göğüs oluğuma yasladı. Bir kaç dakika sessizlik ile geçtikten sonra sesini duydum.
"Eva, anne olmak ister misin?"
Sorduğu soru ile derin bir nefes aldım. Bu konuyu daha önce hiç ciddi bir şekilde konuşmamıştık.
Anne olmak ister miyim?
Evet.
Ama iyi bir anne olabilir miyim?
Sanırım bunu yaşamadan bilemeyeceğim.
Yumuşak bir mizacım olduğu söylenemezdi. Küçükken bile ciddi bir çocuktum. Mesleğimi elime aldığımda da soğuk yüzüm bedenimin bir parçası olmuştu. Ben Başkomiserdim. Genelde ifadesiz bir suratım varken eşim Violet benim tam tersimdi.
