Öğretmen inui ' nin sınıfta dışlandığını biliyordu. Sınıfla bunu daha önce konuşsa da hiç bir inui ' yi istemiyordu. Genç kadın elindeki küçük fotoğraflara baktı ve dolan gözlerini silip sınıfa girdi. Sınıfa girdiğinde herkes kahkahalarla gülüyordu. Masaya doğru adımlayıp boğazını temizledi ve herkesin ona odaklanmasını istedi. Elinde ki küçük fotoğrafları öğrencilere sırasıyla dağıtmaya başladı. Elineki son kağıdı da verince geçip masasına oturdu.
Kokonoi şoka girmişti. Bir kaç dakika boyunca küçük fotoğrafta gülümseyerek elini sallayan çocuğa baktı ve olanları idrak etmeye çalıştı. İnui ölmüş müydü...
sevdiği çocuk ölmüş müydü... Kokonoi fark etmişti dün, inui yanına gelip ona sarılınca fark etmişti sevdiği adamın çöktüğünü. Karşılık vermek istemişti sarılmak, kokusunu içine çekmek istemişti. Dudaklarına kapanmak ve bir daha hiç ayrılmamak istemişti. Bir erkeğe aşık olmasını gururuna yediremediği için aylarca kötü davrandığı çocuğu düşününüce gözlerinin dolmasına engel olamadı kokonoi. Akane ' nin ölümünde inui suçlu değildi yapabileceği hiç bir şey yoktu. Sadece omuzlarındaki yükü hafifletmek için her şeyi inuinin üstüne yıkmışlardı bunu kokonoi gibi oradaki herkes biliyordu artık her şey için çok geçti.
Time skip
İnui 'nin cenazesinden kısa bir süre sonra inui' nin evine gitti kokonoi. Odasında bir çekmecenin içinde siyah bir defter vardı. Sayfaları çevirdikçe kendinden nefret etti kokonoi. İnui ' nin neler yaşadığını öğrenince lanetler etti kendine. Son sayfaya gelince göz yaşları birer birer terk etti gözlerini "sana aşığım kokonoi, seni seviyorum... " ama artık her şey için çok geçti inui ölmüştü ve geri gelemezdi.
Siyah saçlı gencin ağzındam sadece şu kelimeler döküldü "özür dilerim"
