𝖬𝗒 𝖡𝗋𝗈𝗍𝗁𝖾𝗋'𝗌 𝖤𝗑'𝗌 𝖡𝗋𝗈𝗍𝗁𝖾𝗋 |𝗛𝘆𝘂𝗻𝗹𝗶𝘅|

2

"Bence sen böyle yapıyorsun çünkü bir insan ile tanışıp ona aşık olmaktan korkuyorsun bu yüzden insanları kendinden korkutuyorsun."

~🐷~
~Hyunjin~

Bu çocuk beni tek bir cümle ile özetlemişti ve gerçekleri yüzüme vurmuştu. Gerçekler yüzünden asla bir insanı incitemezdim.. gözlerimi pürtletip bana yumuşak bir şekilde bakan çocuğu süzdüm. Bir çocuktan öğrenmem gereken çok şey vardı..

Hızlıca oradan ayrılıp beni bekleyen arabaya bindim. Kısa süre sonra ise eve gelmiştim abim yine koruması ile flörtleşiyordu.

"Hoş geldin Hyunjin." Abimin sesi ile başımı hafif eğip odama geçtim yatağa yatar yatmaz çocuğun bana dedikleri, bakışları gözümün önüne serildi kalbimin sesini ilk kez bu kadar net duyabiliyorum, bu çocuk gerçekleri biliyor diğerlerinin aksine benden korkmuyor bana yoksun kaldığım sevgiyi veriyor..

Düşüncelerimin ardından uyuya kalmıştım. Neden bu kadar çok düşünüyorum ki?

Sabah gözlerimi önümdeki koruma ile açtım bana çok yakın durduğu için tam tetiği çekicektim ki çocuğun sözleri aklıma geldi ve silahı bırakıp üstümü giyindim.

Okula varır varmaz çocuğun sınıfına gitmiştim sırasında tek başına oturmuş kitap okuyordu. Onun bileğini tutup yerinden kaldırdım bana şaşırmış şekilde bakıyordu.

"Ne oldu?"

"Benimle arka bahçeye gel." Onu peşimden sürüklemiş arka bahçeye getirmiştim sonra ise bir banka oturmuş ona dönmüştüm o da tam karşımdaki banka oturmuştu.

"Noldu neden beni buraya getirdin?" Derin bir nefes alıp boğazımı temizledim.

"Daha iyi bir insan nasıl olabilirim?" Bakışlarını gökyüzüne almış bana cevap vermişti.

"Sevmeyi dene, insanların hayatlarını düşün. Herkes bu Dünya'ya bir kez geliyor sende dahil." Ben sözünü düşünürken o bakışlarını bana almıştı.

"Bu akşam boş musun?" Kafamı evet anlamında salladım.

"Sahile gidelim mi?" Gülümsemiştim hiç beni bu kadar iyi anlayan bir insan tanımadım.

"Gidelim şimdi."

"Şimdi mi ya dersler?"

"Boşver dersleri hadi!" Bileğini tutup hızlıca dışarı çıkmış beni bekleyen arabaya binip çocuğa döndüm.

"Sahil nerde?" Şoföre konum vermiş cama dönmüştü ben ise yol boyunca ona bakmıştım neden ona bakıyorum?

Sahile geldiğimizde arabadan inmiş kumlara oturmuştuk gözüm denize gitmişti.

"Sence balıklar denizi seviyor mudur?" Sorumu gözlerini denizden almayarak cevap vermişti çocuk.

"Balıklar denizi seviyordur onsuz nefes bile alamıyor ama deniz balığı seviyor mu bilmem sonuçta denizin çok fazla balığı var." Çocuğun sözü ile gözlerim dolmuştu nasıl bu kadar haklı olabilir?

"Adın ney?" Çocuğun hala bakışları denizdeydi.

"Bana ne demek istersin?" Bakışlarımı çocuktan çekip denize aldım aklıma çilleri gelince gülümsedim.