Dışarıda,odamın camında görünen bir yüz var.Anne ve babam inanmayacaklar gerçi.O beni izliyor,izliyor ve izliyor...Küçük kardeşim bunu duymaktan nefret ediyor.Yüzü olmayan adamın hikayesi ile onu korkutmaya çalıştığımı düşünüyor.
Beni saatlerce,gece gündüz izleyen bir yüz var...
Ablam hepsinin yalan olduğunu düşünüyor;anne ve babama psikologları çağırmaları gerektiğini söylüyor.
Onlara bundan kaç kez bahsettiğim fark etmiyor,karanlıktaki adamdan.Kimse dinlemiyor.Annem dışarı çıkıp oynamamı söylediğinde korkuyorum,çünkü dışarı çıktığımda ona yakın olmak zorunda kalıyorum.O çok uzun,o çok ince.Sanki hiç yemiyormuş gibi!
Adam beni izlerken hareket etmiyor,sadece üşümüş hissettiriyor,kaçmamı engelliyor.Onun etrafta olmasını sevmiyorum ve çitlerden uzak durmam gerektiğini hissediyorum.Annem akşam yemeği için beni evin içine sürüklemek zorunda kalıyor çünkü ona bakmayı bırakamıyorum.Annem dışarıda geç saatlere kadar kaldığım için kızgın.Onu göremiyor mu? Uzun adam artık bahçemizin içinde.
Bu gün yemekten sonra annem odamda oturmamı söylüyor-Televizyon yok- çünkü o çağırdığında eve gelmedim.Onu bahçede dururken gördüğümde masamda oturup babam kontrol etmeye gelmeden önce ödevimi bitirmeye çalışıyordum. Yüzü olmayan,uzun adam penceremin yakınında duruyordu. Artık her zaman orada duruyor,hatta onu annemle babama parmağımla işaret ederek gösterirken bile.Ailemin neden onu göremediklerini bilmiyorum.
Rüyalarım artık sadece ondan ibaret,arkadaşlarım için sihir yaparken o da arka planda duruyor.Rüyalarımda da beni izliyor.Ona beni rahat bırakmasını söyledim,ama sadece rüyalarımda.
Annem bu gün eve doktor çağırdı,ona çok hasta olduğumu,kan öksürdüğümü,yemediğimi,uyuyamadığımı ve sürekli uzun bir adamdan bahsettiğimi söyledi.Sanırım artık bir önemi kalmadı. Doktor hastaneye gitmem gerektiğini,beynimle ilgi bir sorun olabileceğini ve bazı testlerin yapılması gerektiğini söyledi. Öksürmem kötüleşti,canım çok yanıyor,uzun adam hala izliyor.
Geceleri annem iyi olduğumdan emin olmak için yanımda duruyor,ne mırıldandığımı soruyor ve ben söyleyemiyorum.Sözleri bilmiyorum,mırıldandığımı bile bilmiyordum.Bana yaklaşıp alnımdan öpüyor.Uzun adam artık penceremin dışında değil.Bütün gün onu orada göremedim,ama o hala rüyalarımda.Onun uzun,çok uzun kolları bana uzanıyor.
Kulağıma gelen müzik sesi çok yüksek,annemin bana bir şeyler okuduğunu görebiliyorum-dudakları hareket ediyor- ama müzik çok sesli.Öksürüyorum ve tekrar öksürüyorum,bu sefer çok fazla kan geliyor.Annem yatağımın ucunda oturmuş bana bakıyor,durmasını bekliyor.Ama durmuyor.Durmasını çok isterdim,çünkü ona söylemem gereken bir şey var...
Uzun adam artık dışarıda değil,bahçemizde de değil,ağaçların arasında bile değil....
Öksürük çok fazla,uykulu hissediyorum...Bu hisse karşı savaşmaya çalışıyorum çünkü anneme söylemem gerek....
Uzun adam artık köşede....
Odamın içinde...
