KAPAN

1. BÖLÜM ( HİS )

Küçüklüğümden beri hep pencere kenarından izledim mutluluğ aynalardan gördüm mutsuzluğumun yansımasını sahi mutluluk neydi gülüp geçmek mi yoksa gerçekten hissetmek mi? Ben özge karan 18 yaşında ruhu yağmurların buharına karışmış küçük bir kız çocuğu kendimi hep böyle tanıttım  kendime ölmekten korkmayan yalnızlık kelimesinin arkasına saklanan bir kız çocuğuydum hissetmekten korkarak yaşamıştım çocukluğumu etrafımdaki herkese göre çocuktum zaten , hiç büyümemiş bi kız çocuğu  bugün 28 eylül Anne ve Babamı kaybettiğim gün . Aslında bugün büyüdüğüm gündü herşeyi hissettiğim gündü  " Özge hadi ilk iş gününden geç kalmak istemezsin değilmi tatlım" Mervenin sesiyle düz saçlarımı daha seri topladım ve odadan çıkıp ev arkadaşım mervenin yanına gittim hızla botlarımı giyip ceketimi üzerime geçirdim telefonumu , sigaramı ve  çakmağımı cebime atıp aşağı indim merve yine somurtuyodu  "Nezaman sana göre bi iş bulsam hep geç kalıyosun özge" diye homurdanıyordu her zamanki gibi onu takmayacaktım o söylenmeye devam ederken bende hızla yürüyordum bulduğu iş garsonluk gibi bi işti ama aslında  çok karanlık biyere gidiyorduk zahit karanın mekanına yani dedem olacak o şerefsizin mafya bozuntusu yeriine gidiyorduk korkuyormuydum tabi ki hayır ama mervenin neden beni ölüme götürdüğünü hala anlamış değildim o kadarmı sevmiyordu beni. Araba kullanmayı sevmediğim için yarım saatlik yolu yürüyerek gelmiştik "Özgecim sen içeri gir ben geliyorum birazdan " Dedi merve kafamı sağa sola sallayarak içeri girdim normal restoran gibi duruyodu ama ne kadar iğrenç biyer olduğunu tabiki biliyodum. Yanıma genç bir kadın geldi ve "Özge karan sizmisiniz efendim " Dedi içimden bi ses sen malmısın be kadın diyordu ama tabiki ona öyle bişey demedim oda işini yapıyordu sonuçta kafamı evet dercesine salladım ve bana heycanla beklediğim o yeri işaret etti ALT KATI bütün cesaretimi toplayarak aşağıya doğru inmeye başladım benim için çok zor olacaktı. Bara doğru ilerlerken içerde bi adam dışında başka adam olmadığını gördüm arkası dönüktü ama sarı saçlı uzun boylu 25 - 30 yaşlarında genç bi iş adamı gibi duruyo "Pardon herkes nerede acaba" Diye sordum o adama karşı uslübünü bozmadan cevap verdi 

"Seninle ben ilgileneceğim küçük hanım"

"Anlamadım ben iş görüşmesi için gelmiştim"

"Ben sana anlatayım ozaman buranın sahibi zahit karan yani deden bunları zaten biliyosun öyle değilmi buraya seni çağırdı çünkü 5 yıl boyunca burayı yönetmeni istiyor" Ağzım açık dinliyordum adamı ne diyordu bu ailemin ölümüne sebep olan göya DEDEM olacak o adam içinmi çalışacaktım şaka gibiydi gerçekten kendimi bozmadan cevapladım " Siz ne diyorsunuz ya ben buraya çalışmak için değil onunla konuşmak için geldim nerde o ve ayrıca siz kimsiniz" sondaki soruyu neden sorduğumu bende bilmiyordum adam elini uzattı ve " Özgür Aksoy memnun oldum ufaklık. zahit çok uzakta onunla konuşma gibi bi imkanın olmayacak yıllarca eğitim aldığını ve işimize çok yarayacağını söyledi tehtit etmeyi sevmem oyuzden teklifimizi direkt kabul etmeni tavsiye ederim yada arkadaşın merve gibi  seninlede ufak bi operasyon geçiririz seçim senin" Merveye işkencemi yapmışlardı hala anlamıyodum bunlar benden ne istiyolar " Derdiniz ne" 

"Bir derdimiz yok 5 yıl boyunca zahit dönene kadar bizimle çalışacaksın sonra serbestsin"

" Dalgamı geçiyorsun sen 5 yılımı sizinlemi çürüteceğim okul okuyorum hedeflerim amaçlarım var kusura bakmayın özgür bey teklifinizi kabul edemem"

" Eğer kabul etmezsen arkadaşını öldürürüm hatta okuldaki öğretmenlerini de belki okulunu da yakarım sen hala anlamadın işin ciddiyetini galiba küçük kız bu iş için bana lazımsın" Ağlamıycaktım burda değil tut kendini özge şimdi değil kızım resmen beni hayatımla tehtit ediyordu galiba bu iğrenç hayata girmekten başka şansım yoktu. 

"tamam kabul ediyorum" Gülümsedi ve ekledi. 

" Çok eğleneceğiz küçük kız"